tag:blogger.com,1999:blog-88081930848360740042024-03-15T00:44:01.456+08:00It's YOW time.YOWhttp://www.blogger.com/profile/12997768627902029661noreply@blogger.comBlogger70125tag:blogger.com,1999:blog-8808193084836074004.post-47396378180220821592012-02-18T06:20:00.000+08:002012-02-18T06:20:23.098+08:00It's a Bouncing Baby Boy!<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Sa mga hindi nakakaalam, isa akong </span><b style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">sisiwa</b><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> --- hindi ko alam ang etymology pero iyan ang Filipino word for a nurse. Hindi ko kailan man naisip na ito ang magiging propesyon ko pero hindi ko rin naman pinagsisisihan na ito ang tinapos ko. Nursing is a noble profession. Bilang mga nars, saksi tayo sa dalawa sa pinakamalaking kaganapan sa buhay ng lahat ng tao --- ang simula at wakas ng buhay. Kaya sa likod ng unang pag-iyak ng mga sanggol na matagumpay na nailuwal at sa mapayapang paglisan ng ilan nating minamahal, kadalasan ay may sisiwang nakaalalay.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Hindi ko kinaya ang lalim at pormal na pagtatagalog ko sa intro.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ang totoo niyan ay may iku-kwento lang naman akong kwento na naikwento sa akin. Tungkol kasi sa isang nurse ang kwentong ito na iku-kwento ko na naikwento lang sa akin. Itago na lang natin siya sa pangalang Joann --- Nurse Joann.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Si Joann ay galing sa isang mahirap na pamilya. Ang tatay niya ay isang sorbetero, minsan ay suma-sideline bilang karpintero at ang nanay niya ay nasa bahay lamang para asikasuhin silang apat na magkakapatid. Pinilit itaguyod ng mag-asawa si Joann sa kursong nursing dahil alam nilang magiging malaking tulong ito sa kanilang pamilya. Forchir College na si Joann ng sa hindi inaasahang pangyayari, makalipas ang siyam na taon, muling nag-dalang-tao ang kanyang ina for the 5th time. Mas na-fressure tuloy makatapos ng pag-aaral si Joann dahil siya ang panganay. Sa kanya nakapasan ang mabigat na responsibilidad na unang makatapos ng pag-aaral para suportahan ang kanyang pamilya. Buti na lang at kaunting tumbling na lang ay degree-holder na siya. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Isa siya sa unang batch ng nursing sa isang baguhang kolehiyo mula sa malayong probinsya. Dahil nga forchir na siya, sa special areas na sila ng hospital pinagdu-duty para makakumpleto ng cases na gagamitin nila sa board exam. Sa buong buwan ng February, sa Labor Room/Delivery Room ng isang regional public hospital siya naka-assign.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Gabi ng Linggo, ika-17 ng Pebrero 1991, nakaduty si Joann ng biglang may ipasok sa kanyang area na hindi niya inaasahan. Isinugod ang kanyang ina na uma-active labor. Kitang kita ang sakit sa mukha nito dahil sa palapit na paglabas ng ika-lima niyang anak. Kinabahan si Joann sa mga pangyayari. Pagkatapos bihisan, dinala na sa loob ng LR ang Nanay niya para maobserbahan at hintayin mag-crowning. Isa na ito sa pinakamahirap na naranasan ni Joann bilang isang estudyante, lahat ng sakit na nararamdaman ng Nanay niya ay parang nararamdaman din niya. Oo, nakiki-feel siya sa contraction kaya nakikipagsabayan din daw siya sa pag-iyak ng Nanay niya. Iba daw sa kanilang magkakapatid ang ika-limang sanggol na iyon na papalabas pa lamang. Sinaksakan na ng gamot pampa-induce ng labor, pampa-soften ng cervix at pam-pacontract ng uterus, ayaw patinag ni baby. Parang nag-eenjoy pa daw at umiikot-ikot pa sa tiyan ang baby (na visible ang pag-galaw sa abdomen --- creepy, right?) kaya naman "aray! aray! naku... oohh" ang sabi ng Nanay ni Joann. Isang malikot na bata, may future yan!</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Hating-gabi na ng sa wakas ay napagod mag-lilikot ang bata at nag-decide na siyang lumabas. Si Joann ang piniling mag-assist sa doctor para mag-panganak ng kanyang clinical instructor sa sarili niyang nanay. #ThatAwkwardMoment when you're about to see your Mom's pwerta. Nananadya si Ma'am! Sino ngayon ang sisisihin pag may maling nagawa? Walang iba kundi ang tense na tense at mukhang nagle-labor din na si Joann. Isang mahusay na estudyante si Joann pero sa pagkakataong ito, bukod sa mag-mukhang nagle-labor, pangangatog lang ng tuhod ang alam niya. </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Matapos ang isang mahabang pag-ire, nakalabas din ang baby.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Baby's out @ 1:35 AM, February 18, 1991. It's a bouncing baby boy!</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Laking ginhawa ng nakita ni Joann ang kanyang bagong silang na kapatid. Mas lalo siyang naging masaya dahil sa nakikita niyang tuwa sa mata ng kanyang ina. Isa na nga sa pinakamasaya at hindi makakalimutan na ala-ala para kay Joann ang karanasan na iyon noong siya's nag-aaral pa. Nasa tabi siya ng kanyang ina habang ito'y naghihirap sa sakit, tumulong siya sa proseso ng pagpapanganak sa kanyang kapatid, siya ang unang nakakita ng kagwapuhan ng noo'y bunso nila at higit sa lahat, nakita niya kung saan din siya nanggaling. Yan ang experience!</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Dahil siya na lang din naman ang nandoon at hindi na kayang sumagot ng kanyang ina, sinamantala na ni Joann ang pagkakataon sa pagpapangalan ng bagong-silang niyang kapatid.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Daniel Joshua --- yan ang ibinigay na pangalan ni Joann. Nanggaling at isinunod sa dalawang libro sa bible. Panigurado kay bait na bata nito paglaki.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">- The End -</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ang kwentong ito ay naganap sa tunay na buhay... ko!</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>Yow: </b><i>Dear Ate Joann, look at me now! I've grown-up as a good person. Kay linis ng budhi, tama ang iyong sinabi. Thank you sa pag-alalay kay Mother dear noong ako'y kanyang iniire, mukhang wala ka naman ginawang mali dahil hindi naman nasira ang ayos ng aking mukha. Good job! At hindi ako makapaniwala, ikaw pa pala ang unang nakakita ng buo kong pagkatao. I felt violated! LOL. Buti na lang hindi naka-describe sa kwento. Thank you and I love you. :)</i></span>YOWhttp://www.blogger.com/profile/12997768627902029661noreply@blogger.com38tag:blogger.com,1999:blog-8808193084836074004.post-31144101591014334672012-01-05T09:50:00.001+08:002012-01-07T06:22:41.004+08:00Holiday Celebrations 2011<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Tapos na ang Christmas vacation, balik-trabaho na halos lahat ng empleyado at balik-eskwela na ang mga estudyante. Tanda ko pa nung Grade 4 ako, first day of class ng January ay formal theme book agad ang pinagawa sa amin. Kahit hirap na hirap pa ako nun sa subject-verb agreement <strike>na na-meynteyn ko til' now</strike>, kailangan ko gawin ang activity ni Ma'am Osang para di ako ma-zero sa bagong taon. Kaya sulat naman ako ng mga two-sentences-per-paragraph-para-madali-mapuno-ang-theme-book na sumasagot sa tanong na: <i>How did you spend your Christmas vacation?</i></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><i><br /></i></span></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">This year, ibang-iba ang naging holiday celebrations ko. Pinoy-American style --- cross-breed kumbaga. Ayon sa karamihan ng Pinoy sa ibang bansa, kadalasang malungkot ang Pasko at Bagong Taon nila. Iba daw talaga ang celebration natin sa Pinas. Dahil in-denial ako, hindi ko tinanggap ang sabi-sabi at naniwala ako na nasa tao lang yan kung magiging masaya ang Pasko o hindi.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Typical na araw ang Christmas eve, medyo hindi normal kasi ang aga ko nagising pero other than that it's an ordinary day. Nag-simula kaming maghanda at ako ang nag-ready ng table. Yung lamesa lang talaga! Before 7 PM pa lang, nakaready na lahat ng pagkain at nakaready na rin kami. Ganto pala kasi ang celebration ng Christmas sa America, we had our Christmas Eve dinner at 8 PM tapos naglaro na hanggang sumapit ang alas dose para mag-bukas ng regalo. Yun na yun --- Merry Christmas!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-LeIv8Eq9NrE/TwVMSTWR3SI/AAAAAAAAARU/VdTODRjz0Fc/s1600/Photo0345.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="150" src="http://1.bp.blogspot.com/-LeIv8Eq9NrE/TwVMSTWR3SI/AAAAAAAAARU/VdTODRjz0Fc/s200/Photo0345.jpg" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Gift delivery from the Greaves Family.<br />
Naks, nireregaluhan ng Kano. LOL.</td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Tama nga ang mga kapwa nating Pilipino na nagsabing iba talaga ang pagdiriwang ng Pasko sa Pilipinas pero mali ang iniisip ng ilan na malungkot. Ang saya saya ko kaya! Sabi ko nga, nasa tao lang yan. Simpleng celebration lang ang birthday ni Bro dito hindi katulad sa Pilipinas na magarbo. Alam mo yung sa sobrang simple aakalain mong walang nagse-celebrate? Pero magarbo ang mga tao dito sa bigayan ng regalo --- yung bungga. Ganun. Plus free delivery ang mga gifts. Ganyan ang kalakaran dito dahil magkakalayo ang mga bahay ng magkakaibigan, ikaw ang nagregalo kaya please pakidala sa bahay ang eksena. Walang nagbibigay ng pera bilang aguinaldo para sa mga bata, puro laruan o damit ang kadalasang nakukuha nila. Kinabukasan, busy ang mga Amerikano sa shopping kasi bagsak presyo ang bilihin lalo na yung mga Christmas items. That's it! Yan ang White Christmas na walang white.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Halos magkapareho lang ang celebration ng Christmas sa aming New Year. Naiba lang kasi ang New Year's eve ay wedding anniversary ng aking mga magulang kaya double celebration. Pero ganun pa din, kainan ng maaga tapos nag-palaro hanggang mag-2012 na. Mas masaya lang ang mga laro kasi very interactive at gamitan ng utak c/o my nephew na todo nag-effort sa pag-iisip ng laro. Tapos, new year na --- Happy New Year! Nung sumapit ang 12 AM, uwian na! Naghintay lang talaga kaming lahat mag-bagong taon para bumati sa isa't-isa. Pagkatapos nun ay hinatid na namin ang pamilya ng isa kong kapatid na uuwi pa sa LA. Lumabas kami ng bahay at unang beses sa buhay ko nakaranas ng parang library sa tahimik na Bagong Taon. Walang paputok, nagpapaputok at naputukan. Wait, di ko lang din pala sure kung walang naputukan.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Sinubukan kong sumigaw: HAPPPPY NEEEEEW YEEAAAAR!!!</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">*insert kuliglig sound here*</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">At inulit ko pang bumati ulit sa mga kapitbahay: </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">HAPPPPY NEEEEEW YEEAAAAR!!! Biglang may sumagot na tunog galing sa malayo na parang ganto: New Year... Year... Year... Yea ---- sagot ng echo ko. Kahit na madaming sabog ang kamay at buhay ang kinukuha ng paputok sa Pilipinas, nakakamiss pa din ang ginagawa nitong ingay. Dito kasi ang fireworks at firecrackers, pag walang permit, ay parang droga... illegal!</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">January 2, nagpunta kami sa Pasadena para mapanood ng live ang Rose Parade na ayon kay Kuya Wiki ito ang "America's New Year celebration". Parang American version ng Panagbenga Festival ng Baguio na mas madami nga lang ang tao at iba't ibang bansa ang kasali. Hindi ko masabi kung alin ang mas maganda kasi hindi ko pa nararanasan ang Panagbenga. Basta ang alam ko lang, puro WOW ang sinasabi ko habang nanonood. Para maganda, i-google niyo na lang then judge. Ang panget ng mga kuha ko eh!</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-bzJH5LYMBLc/TwVOrSbu7II/AAAAAAAAARg/DzZDKwZaQjg/s1600/Rose.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-bzJH5LYMBLc/TwVOrSbu7II/AAAAAAAAARg/DzZDKwZaQjg/s320/Rose.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Last na to, isa talaga ang time differences sa spoiler ng mga okasyon. Nakapagcelebrate na sa Pilipinas ng Pasko at Bagong Taon, kami laging nasa Bisperas pa lang. Babati pa lang ako sa mga kapamilya at kaibigan ko sa Pinas, patapos na sa kanila yung araw. Pambihira!</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Generally, masaya ang holidays ko. Maliban sa pangungulila sa mga kamag-anak sa Pilipinas at sa mga tradisyon na nakasanayan, masayang masaya pa din ako dahil may pamilya akong nakasama sa isang special na pagsasalo-salo. Sobrang blessed ko at yun pa lang dapat ko ng ipagpasalamat. Sumaya man tayo o hindi, ang mahalaga pa rin ay pinagdiwang natin ang kapanganakan ni Bro at nagpasalamat sa pagbibigay sa atin ng isa na namang bagong taon. Kaya huli man daw at magaling, babati pa rin. Merry Christmas and Happy New Year, everyone! May we all have a wonderful, prosperous and blessed 2012. God bless. :)</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-Fi3ydxvEdbg/TwVXAp6B_cI/AAAAAAAAARs/UhfCJxDCkeA/s1600/P1140826.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://3.bp.blogspot.com/-Fi3ydxvEdbg/TwVXAp6B_cI/AAAAAAAAARs/UhfCJxDCkeA/s320/P1140826.JPG" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">And that's how I spent my holidays, Ma'am Osang! How 'bout chu? How was yours?</span></div>
</div>Unknownnoreply@blogger.com40tag:blogger.com,1999:blog-8808193084836074004.post-70702478172033242432011-12-23T19:12:00.003+08:002011-12-24T08:36:58.932+08:00My Grown-up Christmas Wish<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><i>Christmas is just around the corner. I still can't believe</i>... quota na sa <i>English, maximum of 10 words</i> lang!</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Napasarap ang pag-tambay ko kaya hindi ko napansing may <i>blog</i> pala ako. Napasarap din ang pagkain ko kaya hindi ko napansing ang taba-taba ko na. At hindi ko din namalayan na ang bilis ng araw, isang <i>tumbling</i> na lang pala ay Pasko na. Wala na akong napansin. Ako na ang <i>snobbish</i>! Ako na ang walang malay! Ako na si Bal! (<i>You know</i>, si Bal. Si Bal na walang malay, <i>remember</i>? May <i>explanation</i> ng <i>joke</i>?)</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><i>Feel</i> na <i>feel</i> ko ang pagiging <i>grown-up</i> kunwari sa buhay ko ngayon. Literal na <i>grown-up</i> kasi mga batang pamangkin ko ang karaniwang nakapaligid sa akin. At <i>figuratively</i>, kasi kunwari pasan ko ang daigdig at ang dami ko iniisip sa buhay ko. Noong nag-aaral pa ako, ang sarap sa feeling ng walang ginagawa pero ngayon ko na-<i>realized</i> na hindi pala siya <i>fun</i> pag matagalan. <i>I feel so worthless, I feel so useless</i>. Ajujujuju. Orti lang?! Kaya sa oras na nakatambay ako, <i>which is most of the time</i>, puro pag-ninilay-nilay at pag-paplano sa buhay ang naiisip ko. Nakanang.. <i>I feel sooo old!</i></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Sumasabay pa ang lamig ng Pasko dito, lalo tuloy ako nai-<i>emo</i>. <i>For 19 years, I've celebrated Christmas in the Philippines.</i> Kaya nasanay na ako sa maingay pero makulay at masayang Pasko sa Pinas. <i>This Christmas celebration will be a new experience for me... and I'm excited for how's it gonna be. For almost 20 years,</i> ngayon ko na lang makakasama ang Ate ko sa <i>Noche Buena</i>, ganun din ang Ditse ko na halos 14 <i>years</i> kong di nakasama. At ang pinakamasaya, pagkatapos ng 4 na taon, may mayayakap at mahahalikan na akong Nanay at Ama ngayong Pasko. Masaya ako na malungkot --- <i>ambivalence!</i> Masaya na makakasama ko na muli ang dalawang kong kapatid na nauna ng kumayod para makatikim kami ng hamon tuwing Pasko at ang mga magulang ko na ginawa ang lahat para makatapos ka ng pag-aaral. Pero nakakalungkot isipin na kailangan ko namang bitawan ang pamilya ko sa Pilipinas. Sila naman ang hindi ko makakasama ngayong Pasko --- sila na nakasama ko sa halos dalawang dekada tuwing Pasko.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><i>Yes, Christmas is all about the birth of Jesus Christ... but for me, the best way of celebrating this special occasion is to be with your whole family.</i> <i>God really blessed me this year </i>pero hindi naman siguro masama na may hilingin pa ako. Kaya <i>before the worldwide celebration</i> ng <i>birthday</i> ni Bro., hahabol lang ako ng isang <i>Christmas wish.</i> <i>I am wishing, hoping, and hardly praying that someday we will celebrate this special occasion altogether as a one big happy family.</i> Yun lang naman ang gusto ko, kahit walang regalo, kahit walang handa. Basta lahat kami magkakasama.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Teka, may handa naman pala kahit tinapay at cheese whiz lang.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><i>Okay, enough with the drama.</i> Sobrang hirap pala gumawa ng <i>emo/serious post, I'm not gonna do this again.</i></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Oras na lang ang bibilangin, Pasko na sa Pinas. Mauuna na ako sa pagbati sa lahat. </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-aAo35z_3O8g/TvUcqmuyeuI/AAAAAAAAAQQ/cwIcT3dhFUg/s1600/Merry+Christmas1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="143" src="http://1.bp.blogspot.com/-aAo35z_3O8g/TvUcqmuyeuI/AAAAAAAAAQQ/cwIcT3dhFUg/s400/Merry+Christmas1.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><i>May we all have a meaningful and wonderful Christmas.</i> <i>Loner</i> ka man o may kasama, kumpleto man ang pamilya o hindi, dapat pa din nating ipagdiwang ang <i>birthday</i> ni <i>Bro</i>. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><i>Jesus is the reason for the Christmas season. Merry Christmas, Bossing! Mwah, mwah, tsup, tsup! God bless us all!</i></span>Unknownnoreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-8808193084836074004.post-83655402797407760212011-09-29T13:41:00.000+08:002011-09-29T13:41:19.237+08:00Dedication<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Last August, nakatanggap ako ng regalo mula sa aking bunsong kapatid. Advanced gift para na rin sa noo'y nalalapit kong pag-lipad --- <i>the "Akala mo lang wala nang slumbook pero meron, meron, meron!" Notebook/Slumbook Tanso edition</i>. Alam kong hindi bagay sa akin pero wala namang natatanggihang regalo. Gamitin ko na din daw para maging remembrance sa lahat ng friends ko (if any) na pwedeng itabi forevah. Aww... sweet pa pala ang motive.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0G8BY8UVCi7h6lteo-zTJvutviuLsosEpLUtOJGKbgC6zlB86Aem2OjB9uT25gcl7-0Abgz6yi48QH-7tOuCazUPrEicjc4NdxmTNYUm99cREHDKrrfJHPt9JstBFFSfT7yS68MpP714o/s1600/283916_2290295062372_1398843779_32745752_3097121_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0G8BY8UVCi7h6lteo-zTJvutviuLsosEpLUtOJGKbgC6zlB86Aem2OjB9uT25gcl7-0Abgz6yi48QH-7tOuCazUPrEicjc4NdxmTNYUm99cREHDKrrfJHPt9JstBFFSfT7yS68MpP714o/s320/283916_2290295062372_1398843779_32745752_3097121_n.jpg" width="320" /></a></div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">I asked some of my relatives and friends to sign my cute slumbook. First time kong nabasa pagdating ko dito sa US ang mga sinagot nila sa slumbook at sadya nga naman palang nakakaligaya. Favorite part ko yung dedication part na naglalaman ng mga makabagbag-damdaming salita ng pasasalamat, pagmamahal at kawalang-hiyaan. At dahil likas din akong slight na walang-hiya, ise-share ko sa inyo ang isa sa paborito kong dedication mula sa aking kapatid na si Zetlog. Game!</span><br />
<blockquote>
<i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Aug. 29, 2011</span> </i></blockquote>
<blockquote>
<i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Dear Diksy,</span> </i></blockquote>
<blockquote>
<i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Hoping you're alrights theres by the time of readness of this. Thanking you for this ever good version of such a slumbook is such a for you. This is my thanks, accept. I will very very very surely missed you for going about there. Seriousnessly, I'm speaking to you. I'm knew you'll miss me, also. Just take care of yourselves and our mother and father. Don't eat the big amount. Gym for your own sake and be a model here if you're tired of nursing. I'm still hopefully fan of you in ASAP so come back and tuition me. Thank you much for all. I love you Diks! :*</span> </i></blockquote>
<blockquote>
<i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Here is quite a good acronym better that those above for you. I'm inspired with SUCAT, Paranaque now.</span> </i></blockquote>
<blockquote>
<i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">S - weet and polite that's simply Yow</span> </i></blockquote>
<blockquote>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><i>U - nderlying intelligence is about to blow.</i></span></blockquote>
<blockquote>
<i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">C - alog is you, simply like a crow.</span> </i></blockquote>
<blockquote>
<i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">A - ppearance is great. When you see, such an awe.</span> </i></blockquote>
<blockquote>
<i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">T - o you, I miss surely you. Yes, only Yow. :D</span> </i></blockquote>
<blockquote>
<i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Whahaha! I'll miss you Diks. I love you! <3</span> </i></blockquote>
<blockquote>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><i>- Zetlogs</i></span></blockquote>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">I know, you don't have to say it. Alam kong nosebleed kayo sa kapatid ko pero normal po siyang bata. Ganyan lang talaga kami mag-usap. You know, we have/had/(pwede din siguro pero di ko sure na) has great command of English languages. Beri-beri fluent with amazing and wondrous grammaring plus Ilokano/British/American accent. Anong laban ni Mirriam Defensor-Santiago sa kapatid ko? Sorry naman sa English mo ate. But seriously, marunong po kami mag-english (joke!) at masarap lang lokohin ang salitang banyagang ito. Kahit tanungin mo pa ako ng favorite animal ko, mabilis akong sasagot ng ketdog yung cartooneds.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">After reading the whole slumbook, parang hindi rin naman ako umalis sa atin. Nawala ang lungkot ko at pangungulila sa mga naiwan ko sa Pilipinas. Maganda nga palang remembrance to at sayang hindi ko napasagutan sa ilang bloggers na mga nakilala ko.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Namiss kong mag-blog at tumambay sa mga bahay niyo. Yaman lang din naman at comeback post ko ito, gawin nating interactive ang mga pangyayari. Baka naman ubrang i-welcome niyo mey ng isang dedication sa comment box ko para naman matats mey at may mabasa mey na parang sa slumbook. Hindi naman required pero pwede na ring required. At pansinin niyo din ang dumadatcom na <strike>hindi rin bagay na</strike> bahay ko. Sadyang ang pakalat-kalat at paglilibot sa <a href="http://www.damuhan.com/">damuhan</a> ay may kapupuntahan. Thank you Kuya Bino. :D</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Iba na nga ang mundo ko ngayon, ibang iba mula sa nakasanayan ko ng dalawampung taon. Nag-aadjust pa mey at nilalagay sa utak ko ang mga pangyayari. New beginnings, new experiences, new acquaintances, new stories. Bago na ang lahat, pero ako pa din yung dating Yow <strike>na bihira mag-post</strike>. Kaya madlang pipol, samahan niyo mey sa bagong chapter ng buhay ko. Game?</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ako na! Ako na ang may seryosong ending. LOL.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhv3uRvaJjq03jOM5eF9x4uaWIrlmr5OjvqOwAeauQCNP-oW9J5pBffRHaV3wBgTtFb1uVV4x4gd8sHUIdKK-VYbMTx_XJ71h50ioQN-fiNIyW6MVFOLXRKTCtOWOu-_WWQjnaPp1fdEnEX/s1600/Untitled-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhv3uRvaJjq03jOM5eF9x4uaWIrlmr5OjvqOwAeauQCNP-oW9J5pBffRHaV3wBgTtFb1uVV4x4gd8sHUIdKK-VYbMTx_XJ71h50ioQN-fiNIyW6MVFOLXRKTCtOWOu-_WWQjnaPp1fdEnEX/s1600/Untitled-1.jpg" /></a></div>
Unknownnoreply@blogger.com37Fontana, CA, USA34.0922335 -117.43504833.987037 -117.59297649999999 34.19743 -117.2771195tag:blogger.com,1999:blog-8808193084836074004.post-55787345356482451012011-08-29T13:44:00.000+08:002011-08-29T13:47:02.804+08:00Maitim na Balak<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Mahiyain ako. Hindi ako mahilig at hindi rin ako sanay sa mga meet-ups. Feeling ko kasi hindi ako marunong makisama lalo na sa unang pagkikita. Pa-bibo ako sa mga kaibigan ko pero hindi ko ma-imagine ang sarili ko na nagpapakitang-gilas sa harap ng mga bagong kilalang tao. Malaki ang chance na manahimik lang ako buong araw, mag-register ng unlimited text tapos mag-GM ng "<i>Parang awa mo na, text text tayo!</i>" sa mga contacts ko habang masayang nagkukulitan ang mga kasama ko. Ganyan ako ka-probinsyano at katakot sa tao noon. Para sa akin, ang eyeball ay nauuwi sa romansahan sa mga motel o di kaya pag-kawala ng mga vital organs mo dahil naibenta na ng na-meet mong kung sinong halang ang kaluluwa kung kaninong walanghiya. Sa aking ganung paniniwala, malugod nating sisihin ang Imbestigador!</span><br />
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Halos isang taon na nung huling nakipag-meet ako sa ilang pirasong mga kapwa ko bloggers. Noong panahon na yun, tatlo kaming magkakasama na na-meet ang dalawang sikat na blogero. Dahil isang hamak na estudyante pa lang ako noon, buwis-buhay ang pagpapaalam. Kailangan pa ng brgy. clearance, police clearance, NBI clearance at valid ID ng taong imi-meet mo para lang payagan ako. Kasi, ako na ang minor! Sa huli, pinayagan din naman ako kaya kasama ang dalawa pang kaibigang bloggers from da prabins, nakipagkita kami sa mga peymous bloggers of the citey.</span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Nakatanggap muli ako ng isang invitation para sa isang iBall noong mga unang linggo ng Agosto. Isa itong exclusive eyeball, up-close and personal with autograph signing pa sa mga sikat ding blogero na nakagaanan ko na ng loob at naging kaibigan dahil sa pagpapalitan ng comment at messages sa mga social networking sites tulad ng Chwirrer. Gusto ko ng umayaw dahil sabi ko nga sa una, hindi mey sanay sa mga meet-ups. At sa isang 'to, mag-isa kong itataguyod ang mga mangyayari dahil wala na akong mga kapwa probinsyanong kasama. Manela boy na nga pala ako kaya wala akong mahaltak na kakampi. Sadnessmently. More pamimilit at more isip-isip pa, pumayag na din ako. Minsan lang makaka-meet ng mga celebrity kaya sumama na ako. Hindi na rin pahirapan ang pag-papaalam dahil tuli naman na mey, I mean, graduate na ako at isang proud tambay. Kaya go and count me in sa "Maitim na Balak" na yan.</span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBN1lYLZmPzKk8yd5Ljfpk7MtDBlLESwIHpeyIKPRmvIcyAlBGrcRMbIuAL83Vxj-TnODmfK_1dm2cFxKa3G2yKfchR-6ZFs-a0mEAJABbiX9LZ3B-I-QxyuGPXWdS6_1fkjMdlNn2D57W/s1600/iBall.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="197" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBN1lYLZmPzKk8yd5Ljfpk7MtDBlLESwIHpeyIKPRmvIcyAlBGrcRMbIuAL83Vxj-TnODmfK_1dm2cFxKa3G2yKfchR-6ZFs-a0mEAJABbiX9LZ3B-I-QxyuGPXWdS6_1fkjMdlNn2D57W/s400/iBall.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Pahiram sa may-ari. Alam na! </td></tr>
</tbody></table>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">August 27, 2011. Ang "Maitim na Balak" day. 9 bloggers including me. Enchated Kingdom, Sta. Rosa, Laguna. At may isang epal na umeksena... si @bagyongMina. Rain or shine, tuloy ang "Maitim na Balak". Sa dami naman kasi ng kulay, maitim pa ang napili ng organizer kaya naman literal na maitim ng buong araw na yun ang kalangitan at mag-hapon umulan. Tulad nga ng kasabihang "<i>Sa hinaba-haba man ng prusisyon, sa simbahan din ang tuloy</i>", natuloy pa din ang bonding sa EK (kayo na po ang gumawa ng paraan mai-relate) kahit na mukhang basang sisiw ang lahat. Si Ateng Mina naman kasi, feeling close, nakibonding din ng whole day. Manhid na siya sa all chugeder now na "<i>Rain, rain, go away</i>", hindi na siya affected. Sadnessment lang.</span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Para sa akin, 3 is a crowd at literal na hanggang tatlong tao lang ang kaya kong i-meet ng hindi ako nahihiya. Hindi ako makapaniwala na kaya kong maitaguyod ang araw na yun mag-isa at nag-enjoy kasama ang mga bagong kakilala. Sa simula, naramdaman ko ang sobrang hiya kaya natahimik lang ako sa isang tabi at observe-observe lang muna. Oras din ang kinailangan ko para makapag-ipon ng lakas ng loob at kapal ng mukha para makipag-interact with the sikats. Sa buong oras din ng pagtahimik ko, hindi ako makapaniwalang kaharapan ko na ang mga taong sa default picture ko pa lang nakikita. Kaya pakiramdam ko, lahat sila ay mga nagsasalitang jpeg file o mga DP na nagkatawang-tao.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnfVmBnmOYjJPH-0NU8OpgPckwMaimt_54N3JDRcIHDFv_6RVJtdRBhpGC8PPhu26zLj6dqH-rZl2JV7IUMO9J9A1bUJ3qL7EZ3LSot7SC4NMA_6Y7NC6zSgFWyonPbGaiw47xW-Btci6v/s1600/DPs.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="57" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnfVmBnmOYjJPH-0NU8OpgPckwMaimt_54N3JDRcIHDFv_6RVJtdRBhpGC8PPhu26zLj6dqH-rZl2JV7IUMO9J9A1bUJ3qL7EZ3LSot7SC4NMA_6Y7NC6zSgFWyonPbGaiw47xW-Btci6v/s400/DPs.jpg" width="400" /></a></div>
</div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Sobrang dami ng nangyari kaya mahirap ikwento lahat-lahat in full details. Lahat ng bloggers na na-kilala ko ay may iba't ibang character na wala kang maitatapon. Lahat sila ay sobrang babait, super accommodating at easy to get along with. Nakakatuwang isipin na may tao pala talagang kayang gumastos ng malaking halaga para sa tickets ng mga taong hindi niya masyadong kilala. May taong kayang magpa-book ng flight mula Iloilo at nag-aksaya ng panahon para lang makasama sa isang eyeball. May taong nanlilibre bigla-bigla ng doughnuts dahil feel na niya na kailangan naming lahat ng sugar rush. At may taong nagbibigay ng muscle fitting na shirt bilang remembrance sa isang taong unang beses pa lang niya nakita. Nakakatuwa sila. :)</span></div>
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBeHA02DmcsPyxPXWoEhj7l3iu5vnXB0C7DiipJVFVfbD9UWg5KjxB7kUN6JtPwZNGIxGOG-PM9PJS-kqLXQR6nMOeh2Jdsi_lQlEchnubAjMm3PXGt0dqvY1ne3L52FxbUF7l7qaUC0T4/s1600/page.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBeHA02DmcsPyxPXWoEhj7l3iu5vnXB0C7DiipJVFVfbD9UWg5KjxB7kUN6JtPwZNGIxGOG-PM9PJS-kqLXQR6nMOeh2Jdsi_lQlEchnubAjMm3PXGt0dqvY1ne3L52FxbUF7l7qaUC0T4/s320/page.jpg" width="320" /></a><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ang daming kwentuhan, kulitan at bonding moments na hindi matatawaran. It was nice meeting you <a href="http://damuhan.com/">Kuya Bino</a>, <a href="http://newstartleah.wordpress.com/">Ate Leah</a>, <a href="http://anthonycarlo.com/">Kuya Carlo</a>, <a href="http://www.aboynamedxander.com/">Kuya Xander</a>, <a href="http://workaholicgirl.wordpress.com/">Ate Mhel</a>, <a href="http://desoleboy.blogspot.com/">Kuya Erik</a>, <a href="http://cuteberl.wordpress.com/">Kuya Berl</a> at <a href="http://nakahide04.blogspot.com/">Kuya Jay</a>. I really had fun. 'Til next time mga Ate at Kuya. :) Maraming salamat sa lahat.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Parang ang bait-bait ko sa post na to ne? Busilak. Dalisay. Virgin. LOL.</span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Buti na lang sumama ako. Hihi. </span></div>
Unknownnoreply@blogger.com33tag:blogger.com,1999:blog-8808193084836074004.post-11525473085384869542011-08-23T19:06:00.000+08:002011-08-23T19:06:08.099+08:00A Feeling of Great Happiness<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">EUPHORIC. Oo, yung feeling na parang adik. High na high pero hindi sabog. Antok na antok pero sa sobrang pagka-high, hindi makatulog. Alam niyo ba yung ganung feeling? Wag kang masyadong walang-hiya, hindi ako drug addict. Basta nga kase masaya lang. Kadalasan kaya nakakaramdam ng ganto ang isang tao dahil sa sunod sunod na blessing na dumadating sa buhay niya. Ewan ko lang din pala sa iba. Juk.</span><br />
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Halimbawa na lang. Dahil ang likot-likot mo at kung saan-saan ka nakakarating, wala ka ng saturday night sa bahay niyo. Nasa bahay ka ng tita ng kaibigan mo at naki-ref ka pa ng longganisa at binabad na baboy na dadalin mo sa Maynila pag-uwi mo. Sa di malamang kadahilanan, naisipan bigla ng PRC na maglabas ng resulta ng board exam na kinuha mo kaya natameme kayong magkaibigan. Sabay kayong nagpataasan ng pagtayo ng balahibo dahil sa kaba at nag-agawan sa award ng <i>Most Behave</i>. Bigla kasi nag-balik sa inyong ala-ala ang mga pinagdaanan niyo bago kayo magtake ng board exam. Oo nga pala, hindi ka nga pala nag-enrol sa isang review center at nag-desisyon na mag-self-review na lang dahil sa madaming personal na dahilan. Tapos months before your exam ay nag-prepare ka para sa concert ng church mo at nag-sumayaw para kay Bro. Inuna mo pa rin si Bro kahit alam mong kailangan mong mag-aral. Oo, ikaw na ang faithful at loyal Christian! Tapos lalong naging maaksyon ang mga pangyayari dahil nag-search ka sa internet at walang resulta ng board exam na lumalabas. Makire na pala ang PRC at sa facebook nag-lipana ang links kung saan makikita ang listahan ng nakapasa. May nag-send sayo ng listahan tapos dumating ang feeling na parang matatae ka na sa kaba sa pagbukas ng link. Pagkakita ng listahan, nakita mo yung pangalan mo at yung pangalan ng buong barkada mo. RN ka na. RN na kayo.</span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Yung moment na na-spot-an mo yung pangalan mo... yung pangalan niyo, bigla kayo nagtinginan magkaibigan at nag-simulang maghiyawan. Oo, yung nagwawala ka sa hindi mo bahay? Yung tumatalon ka with full energy at muntik muntik mo matamaan ang ceiling fan ng bahay na hindi naman sa iyo? Yung sumisigaw kayo ng "whoooo..." tapos pati mga kapitbahay ay nagtatanong kung ano nangyayari sa inyo? Ganyan ang naramdaman mo dahil hindi ka makapaniwalang nakapasa ka sa isang exam na apat na taon mong pinaghandaan.</span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzIY1qailzqfhtZL21XUxZ8rzPV6q7kPDU3FqfDuyEt57NQRHuxGFxDLz7TsgVRkzzFaPvgXZjWyUZ-Z85dLLnEOH8T-v6hmg0vFQcrLEfcXhwKxqgqp3rwY3OiJCnR2xboGUmFghzu-y9/s1600/YOW%252C+RN.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="183" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzIY1qailzqfhtZL21XUxZ8rzPV6q7kPDU3FqfDuyEt57NQRHuxGFxDLz7TsgVRkzzFaPvgXZjWyUZ-Z85dLLnEOH8T-v6hmg0vFQcrLEfcXhwKxqgqp3rwY3OiJCnR2xboGUmFghzu-y9/s320/YOW%252C+RN.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Oh di ba ang saya lang? Euphoric!</span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Malabo pa din ba? Sige. Second example. Ganire na nga kasi. Gumising ka ng sobrang aga, exactly 4 AM, para gumayak at may pupuntahan kang mahalagang lugar. Nung nasa byahe ka sakay ng isang FX, sobrang lakas naman ng ulan dahil sa bagyong Mina. Pagdaan mo sa Pagcor ParaƱaque, lubog agad yung daan at hanggang binti agad ang baha. Buti na lang passable pa din at nakadaan kayo ng matiwasay. Pagdating mo sa mahalagang lugar, ang haba ng pila. Maaga ka pa sa takdang oras pero mas madaming taong mas excited sa'yo. Pumasok kayo sa magarang building at dumaan sa proseso. Naghintay kang mag-flash ang numero mo sa queuing number board para moment mo na talaga ito. Sa wakas! 6046 na! Lumapit ka sa window 59 at nakaharap ang isang hamak puti, tangkad at tangos ng ilong na lalaki. Nagsalita siya at tuloy tuloy umagos ang fresh blood sa lahat ng butas ng mukha mo. Oo, gory talaga ang eksena. Hemorrhagic! Kebs pa din kung duguan basta tuloy lang sa usapan. Natapos ang lahat dahil sa mga huling kataga na binitawan ng mas hamak na nilalang: <i>"Your visa has been approved. Congratulations!"</i></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivfcW9R3I-gYhoVHvQ9LzKVDLvVN3NGSYrRJHYm0iso6JDnAafAT2EPA8TAuf9c0GyAxS-cUR2qg15zfkyQg2xnaY6Kgh4lhyphenhyphenVryyksWZy_J8PoK6ChoJ7zIsBJSsKQ-s8nsSMEgmD6AMw/s1600/logo-visa-approved.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivfcW9R3I-gYhoVHvQ9LzKVDLvVN3NGSYrRJHYm0iso6JDnAafAT2EPA8TAuf9c0GyAxS-cUR2qg15zfkyQg2xnaY6Kgh4lhyphenhyphenVryyksWZy_J8PoK6ChoJ7zIsBJSsKQ-s8nsSMEgmD6AMw/s1600/logo-visa-approved.png" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Galing kay <a href="http://google.com/">Mr. Pa-google</a>.</td></tr>
</tbody></table>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Hindi siya mukhang masaya sa sinabi niya pero napangiti ka at nagpasalamat. Gusto mo sanang tumalon talon ulit at magsisigaw kaya lang masyado ng madaming tao. Anu be! Dyahe. Sobrang saya mo at magkakasama na ulit kayo ng mga magulang at mga kapatid mo sa America. Makakapagtrabaho ka na para sa kanila. Nalungkot ka sa fact na malapit ka ng umalis pero mas nangingibaw ang saya dahil sa panibagong blessing na binigay sayo ni Bro.</span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Yun na! Di ba masaya nga? Euphoric nga kase!</span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Sobra-sobrang kasiyahan. Kadalasan ang mga taong sunod sunod ang blessing na dumadating sa buhay niya ang nakakaramdam niyan. Ewan ko lang din pala sa iba. Juk.</span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Basta ako? Masayang masaya lang. I am very blessed. Oo! Blessed na blessed. :D God is really good. To God be the glory. Siya naa!</span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ang mga halimbawa ay HINDI hango sa tunay na buhay. :D</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5BshYJdAZogB_m2-15PTLP57fi9Z6MPKQobyogfgf5oX_saOg4YusoPYiRQAcReTwvyJciUob47FHcL0enUQVAd1tolObqdrCed5mSPycfsDXl5j-M25HG05c4XPU0Z0IxvoNX-2pltQ2/s1600/Untitled-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5BshYJdAZogB_m2-15PTLP57fi9Z6MPKQobyogfgf5oX_saOg4YusoPYiRQAcReTwvyJciUob47FHcL0enUQVAd1tolObqdrCed5mSPycfsDXl5j-M25HG05c4XPU0Z0IxvoNX-2pltQ2/s1600/Untitled-1.jpg" /></a></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com34tag:blogger.com,1999:blog-8808193084836074004.post-5157194423162864152011-07-21T20:30:00.000+08:002011-07-21T20:30:19.877+08:00Eksena sa Twitter<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Kamakailan lang ay isang promdi girl mula sa Samar, bitbit ang kanyang bayong at tatlong bunga ng upo ang lumuwas ng Manela at katuwang kong naghanap ng trabaho na nakakapilipit dila ---<a href="http://greta-licious.blogspot.com/"> si Gretalyn</a>. Kung hindi niyo po naitatanong, si Gretalyn ay isang matalik na kaibigan. Matalik plus kaibigan = walang kadugyutang issue. Nasubaybayan na namin ang buhay ng bawat isa mula sa kainosentehan ng pagiging high school hanggang sa pagtanda nung college. Hanggang paghahanap ng trabaho, magkasama kami ng hindi nagkakaumayan. Medyo din pala, slight lang. Madalas kaming natutukso sa isa't-isa, pero para sa amin, malinaw ang katotohanan na [DUGYOT, KARIMARIMARIM at KASUKA-SUKA (repeat 3x)] ang idea na yun.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Hanggang sa mag-kagulatan na lang at nagkagulantangan...</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2fOjbBCBOIY1agvDhrFX5MqiqDEAf05gRpJJLHQqI86lDb_RgjZzQasNZiggJGuG05dRzjV19viVg9ryb6zAnV-THzbdqbKVHGETkk3QrrNqYsk72-IgnbApGDrcUz1bjrTNJgu5Eb7ZG/s1600/jigokuakuma.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><img border="0" height="63" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2fOjbBCBOIY1agvDhrFX5MqiqDEAf05gRpJJLHQqI86lDb_RgjZzQasNZiggJGuG05dRzjV19viVg9ryb6zAnV-THzbdqbKVHGETkk3QrrNqYsk72-IgnbApGDrcUz1bjrTNJgu5Eb7ZG/s200/jigokuakuma.jpg" width="200" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Oh, loko ka! Bida ka ngayon Manong Michael at<br />ang iyong pag-evolve.</span></td></tr>
</tbody></table>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Nagbukas ako ng Tweetdeck upang simulan na ang pakikipagkulitan sa mga kapwa ko bloggers sa Twitter world. Nagsimula ang lahat sa pagpansin ko sa pagpapalit mukha o default picture at pag-evolve ni @______Michael (of <a href="http://mareklamongbata.blogspot.com/">http://mareklamongbata.blogspot.com</a>) mula sa isang saging na nakasmile na naging pokemon na blue at ngayon ay full grown molested human being na siya. Nakisali din sa usapan si @IncredibleJepoy (of <a href="http://iamalivingsaint.blogspot.com/">http://iamalivingsaint.blogspot.com</a>) tungkol sa hindi mabasang memory card. Maya-maya, humirit si Michael ng isang tweet na hindi ko maintindihan.</span><br />
<blockquote>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>@angYOW @gretaliciousss naks naman ... :D</b></span></blockquote>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">I was like.. WHUT?! Anong binabanat ni Manong. Abay out of nowhere, wala naman sa usapan bigla na lang hihirit ng ganun. Kaya tinanong ko kung saan ba niya reply ang naks naman at nagulatantang ako sa sagot niya:</span><br />
<blockquote>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>@angYOW Sa iloveyou mo kay @gretaliciousss,, hindot talaga you ... :D</b></span></blockquote>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ay. Eh naloloko na si Kuyang, anu kayang I love You kako yun? Sabog to, nakasinghot ng alipunga for sure. Kaya walang kaabog-abog, nagreply agad ako ng <b>"@______Michael Anong I love you? Dugyot! San bang gawi yan? Haha."</b> Medyo kinakabahan na ako dahil wala akong alam sa nangyayari at bakit may eksenang ganun. Dahil ayaw patalo ni Manong Michael, nagreply siya ng:</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoi2l5rv8_yfvfW5f6yKxlWe1pvGZ_FxNFF9bJ7gsGf0so2cGf7fPYHOpPmLK3IMKN9A951dKArUBYA6GLd_nMwdsFY8NPUv3vUygL7IFvkDQ6SvmSck6tU8qPkAnv_sETqz2gq4WbtPs2/s1600/tw.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><img border="0" height="184" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoi2l5rv8_yfvfW5f6yKxlWe1pvGZ_FxNFF9bJ7gsGf0so2cGf7fPYHOpPmLK3IMKN9A951dKArUBYA6GLd_nMwdsFY8NPUv3vUygL7IFvkDQ6SvmSck6tU8qPkAnv_sETqz2gq4WbtPs2/s320/tw.jpg" width="320" /></span></a></div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Yun lang. May ebidensyang link ang walang hiya, mukhang totoo nga. Agad kong pinuntahan ang link at bumulagta sa nakita kong nakasulat:</span><br />
<blockquote>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>@gretaliciousss hello. i love you ... :P (from angYOW, July 18)</b></span> </blockquote>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">This can't be happening! Paano na ang buhay at career ko?! <a href="http://itsyowtime.blogspot.com/2011/07/networking.html">Mauudlot pa ata ang pagpasok ko sa bahay ni Kuya</a> at sa labas pa lang may intriga na. Bigla ko na lang naisip na may gumamit ng twitter account ko, kasabay nun ay isang ala-ala ang namutawi.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><<< REWIND..</b></span><br />
<br />
<a name='more'></a><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ayon nga sa kwento ko, naghanap kami ng trabaho ni Gretalyn at napadpad sa gawi ng Makati. Matapos ang interview sa isang recruitment agency at pagkakuha ng endorsement sa ilang kumpanya, nilibot namin ang Glorietta malls pati na rin ang Greenbelt. Hindi na ako nag-adjust dahil mas malaki pa ang banyo namin sa mall na yun na katumbas lang ng garahe namin sa probinsya na bilaran lang ng palay. Juk!</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Maya-maya ay nagawi kami sa Power Mac center ng Greenbelt. Yaman din lamang at pinagpapawisan na kami, pumasok kami sa loob para magpalamig at makidutdot sa tat screen. Walang ganung tao kaya pagkakataon na para makidutdot, pumwesto kami ni Gretalyn at nag-tig-isa ng iPad na connected sa internet. Dahil sugapa kami sa Facebook at Twitter na parang hindi nakakapag-check ng account sa bahay, naki-check na din kami dun. Nag-FB si Greta at nag-Twitter ako.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Pindot sa icon ng Twitter tapos nag-log in. Nagbasa ng mga tweets at nakitweet na din ng minsan. Papaalis na kami at kailangan ko ng i-log out ng bigla akong nagpanic.... hindi ko makita ang Log Out button! Pindot here, pindot there, pindot everywhere ang nangyari pero wala ako makita. Tinulungan ako ni Greta at dalawa na kaming nag-search and rescue operation. Wala talaga ang walang hiyang Log Out button. Nag-exit ako sa twitter at bumalik ngunit nakalog-in pa din me. Umaygad! Pano na ba nangyari? Sinubukan kong patayin at buksan, pagbalik ko it's all there pa rin. Inangat ko ang iPad at humanap ng pindutan sa likod na parang ungas, wala itong nagawa! (I know naman, gusto ko lang magmukhang tanga.) Nakakahiya din naman magtanong sa nagbabantay, baka sabihan akong tanga at di ko mapigil eh bigla ko siya pukpukin ng iPad, kaya para safe hindi na ako nagtanong.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Desperado na ako at kailangan na namin umalis kaya naisip ko na bilin na lang ang iPad. May dala naman akong cash. Lapit ako sa babae at tinanong ang presyo then poof! Game! Masaya akong lumabas ng Power Mac bitbit lahat. Sus, parang 23,000+ lang? Eh di masaya akong nag-walk out bitbit ang bayong at mga upo ni Greta at hinayaan ang hayop na Twitter account. Sa kanila na! Nagdasal na lang ako na walang gumamit at mukhang unanswered prayer me.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>> PLAY..</b></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Oh eh di back to reality at yun na nga, ang twitter account ko ay hindi na-HACK, ito ay na-USE. At nililinaw ko lang na si Yow at si Gretalyn ay mag-bessy. Wag kang dugyot! Para ka na ring nandura. At dahil nai-announce ko naman na din ang nangyaring kainosentehan (I'm not tanga, I just don't know how to use et. Nagpapaliwanag?) punta na sa Power Mac Greenbelt, makidutdot sa white na iPad at gamitin ang twitter ko. Mga user! May galit? O kung mabait ka po naman po talaga po, paki-log out naman po. Please po? Hihi. <puppy-eye, lang="" left=""></puppy-eye,></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Kaya madlang pipol, sa 1M followers ko at sa lahat ng ka-tweet ko, pag may nangungutang, uma-aylabya, nag-aaya ng kembang at nagpapaload sa inyo sa Twitter gamit ang account ko, paki-sigurado na lang at tanungin ang aking pangalan. Pag tumirada ng Procorpio, paki-mura na lang basta wag kalimutan ang po at opo. Pasensya na, inosente lang. Hihihi. Salamat. Pak!</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGJfPV-Ie4wP8dTFjJdD4HIm7c7y_okPE1qior74sHUYfcLFsJ5vLV_3i8xyEozI-gjJOpqko6ysbJmRR6emcxKY5UDUoSI0JaV8HKmUWxkr0lUtYrwJEJd2XKU4g_q_1fz2-rm8lWZJZC/s1600/Untitled-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGJfPV-Ie4wP8dTFjJdD4HIm7c7y_okPE1qior74sHUYfcLFsJ5vLV_3i8xyEozI-gjJOpqko6ysbJmRR6emcxKY5UDUoSI0JaV8HKmUWxkr0lUtYrwJEJd2XKU4g_q_1fz2-rm8lWZJZC/s1600/Untitled-1.jpg" /></span></a></div>
Unknownnoreply@blogger.com36tag:blogger.com,1999:blog-8808193084836074004.post-11745720320071001872011-07-18T19:12:00.002+08:002011-07-18T19:12:29.333+08:00Networking<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ang hirap pala maging young adult (paki lagyan ng matinding stress ang '<i>young</i>' -- fresh, sariwa, yummy). Kung dati, assignment, project, thesis at quizzes lang ang iniisip ko, ngayon trabaho na! Parang ang tanda-tanda ko na tuloy.</span><br />
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Gustong gusto ko na magtrabaho para naman mafeel ko na may silbi me kahit slight lang. Lahat na ata ng ka-batch ko puro job-hunting ang status sa Facebook. Kanya-kanya ng diskarte, kung ano-ano tinatry at pinapasukan. One day, isang text ang bumubungad sa aking pagmulat na malayo sa paghahanap ng trabaho.</span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">"<i>Mga bests, mag-audition tayo sa PBB. Hehe</i>" mistulang excited na text ni Best Ralph, ang Mr. Pageant ng Cabanatuan Citey. Sinundan pa ng text ni Best Brigitte, ang Little Wonder ng Zaragosa na "<i>Yow, tara sa audition ng PBB.</i>" Nagulat naman ako sa plano ng mga kaibigan ko na gusto ay instant yaman. Napaisip tuloy ako kung seryoso sila, parang waste of time and effort lang. Sana ginamit na lang namin ang oras sa bonding o sa mas may sense na bagay tulad ng paghahanap ng work. Kaya nagreply ako ng "<i>Kailan ba? Teka, paplanstahin ko lang yung pang-kabog na outfit ko tsaka makapagpractice lang ng talent.</i>"</span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Maghapon tuloy ang naging usapan tungkol kay Big Brother. Pursigido ang mga kaibigan ko kahit sinabi ko ng libo-libo ang nag-audition dun at mukhang live sa publiko ang interview. Dun ko napatunayan na mukhang gipit sa pera ang mga 'to, matindi pangangailangan at higit sa lahat, may kaibigan akong makakapal mukha.</span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Planado na ang audition, biglang sumingit ng tanong ang Little Wonder ng Zaragosa, "<i>Yow, alam mo ba yung networking?</i>" Out of nowhere ang tanong na yan at napaisip naman ako bigla. Madalas ko marinig ang networking business at di ko maintindihan kung paano kumita sa ganung larangan. Nagsimula kaming mag-paliwanagan na nauwi sa ayaan na mag-invest. Sa halagang P4,880 lang ay may puhunan ka na at tutubo daw yun ng mahigit kumulang kapag nakapagrecruit ka. Safe naman daw yun at hindi masasayang ang pera mo, medyo kumbinsing na si Best Brigitte at kakagat na ako ng biglang ipinaliwanag niya sa akin ang products ng company na yun.</span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Bakit nga ba may produkto? Yan din ang di ko alam pero nilinaw naman niya sa akin na hindi kami magtitinda ng kahit ano, kami ang magiging distributor ng mga world-class products. Lalo tuloy lumalabo sa aking pananaw ang networking kaya naman nagtuloy ang usapan hanggang sa pagpresent ng mga products. Kalmahin ang sarili at ihanda sa mga sumusunod na produkto:</span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">PRODUCT no. 1 -- Magic Kulambo. Ang kulambong mosquito-fighter. Pag dinapuan o nilapitan ng blood-sucking mosquito ang kulambo, mamamatay! Hindi ko alam kung baygon ang ginamit na downy sa kulambong ito pero ito daw ay 100% effective. Ang hindi ko lang naitanong kung safe siya gamitin ng tao . </span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">PRODUCT no. 2 -- Amazing Napkin and Panty-liner para iwas cancer. Nag-franchise ba ang lahi niyo ng cancer? Para maiwasan ang pagdevelop ng cancer, gamitin ang amazing napkin and panty-liner na may "thingy" to prevent cancer. This is also said to be effective in preventing Prostate cancer in males. Kamusta naman ang pagtapal ng mga lalaki para umiwas sa cancer? Kamusta naman yun?!</span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">PRODUCT no. 3 -- The Sterile Toothbrush. As is to madlang pipol, ang toothbrush na sobrang linis at hindi dinadapuan ng bacteria. Di ko lang sure kung di rin siya dinadapuan ng langaw o ipis. Pero at least, malinis! Cleanliness is next to Godliness. </span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">PRODUCT no. 4 -- Anti-Rashes Diaper. Para maka-iwas sa butlig na dulot ng diapers, gamitin ang anti-rashes diapers. Para lubos na maiwasan ang diaper rashes, iwasang ihian at dumihan ang diaper habang suot. Goodluck oberder!</span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">PRODUCT no. 5 -- Air load. Sa lahat ng produkto, ito na ang pinakamarangal. Ang pang-load sa lahat ng network, sa online games, internet, cables atbp. Ang di ko naitanong, baka literal na air load ito at sa air na lang mapunta ang load, hindi na dumating. Sinasabi pang iisang phone number lang ang gamit mo sa Air Load na di ko alam kung anong network provider. Baka Air Cellular kapatid ng Sun Cellular. Ang korni amp!</span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">PRODUCT no. 6 -- Ultimate Water Filter. Para masigurado ang kalinisan ng tubig niyo, gumamit ng ultimate water filter. Kahit putik, masasala ang tubig na taglay at pagkatapos ay pwede ng inumin. Marangal, right? Marangal na dugyutan.</span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">PRODUCT no. 7 with PROMO. Pinakapatok na Barley Juice with anti-cancer properties. Dahil sa sobrang patok, nagkaroon ng promo ang Barley Juice. When you buy a box of Barley Juice, you'll get a free ticket of April Boy Regino's The Yeye Bonnel Dude concert! Tama po ang nababasa niyo, once in a lifetime chance. Bili na kayo at nagkakaubusan na. Hindi pa naman sure kung kailan ang concert kaya makakahabol pa. Iwas cancer na, free concert pa!</span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Sinabi ko namang world-class quality products di ba? Pagkasabi sa akin niyan at after ko tumawa, nagreply ako ng makabagbag-damdaming "Seryoso?!!" Sino ba namang mag-iinvest sa company na ang produkto pa lang mukha ka ng ginagago at pagmumukhain ka pang tanga? Seryus ako Madlang pipol, wala akong dinagdag diyan sa mga products, pinaganda ko pa nga ang pangalan. At sa lagay na yan, may seminar pa about networking at products nila para maging aware ang mas maraming tao. #unkaboggable</span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ang hirap talaga kumita ng pera at kung ano-ano naiisipan ng sangkatuhan. Mukhang seseryosohin ko na ata ang audition sa PBB at hindi na ako maniniwala sa networking. Ang sakit sa kili-kili! Pak! Yow, ang humble handsome boy ng ParaƱaque Citey! Direk Laurenti Dyoga este Dyogi, here I come! Juk.</span><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5BshYJdAZogB_m2-15PTLP57fi9Z6MPKQobyogfgf5oX_saOg4YusoPYiRQAcReTwvyJciUob47FHcL0enUQVAd1tolObqdrCed5mSPycfsDXl5j-M25HG05c4XPU0Z0IxvoNX-2pltQ2/s1600/Untitled-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5BshYJdAZogB_m2-15PTLP57fi9Z6MPKQobyogfgf5oX_saOg4YusoPYiRQAcReTwvyJciUob47FHcL0enUQVAd1tolObqdrCed5mSPycfsDXl5j-M25HG05c4XPU0Z0IxvoNX-2pltQ2/s1600/Untitled-1.jpg" /></a></div>
Unknownnoreply@blogger.com33tag:blogger.com,1999:blog-8808193084836074004.post-80481738945929616192011-05-24T14:14:00.000+08:002011-05-24T14:14:31.006+08:00Ibon-cutting Ceremony<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Hating-gabi na, nakahilata ako sa <i>sofa</i> at nanonood ng <i>TV</i>. Sa paglipat lipat ko ng <i>channel</i>, bigla ako huminto sa <i>ABS-CBN</i> dahil sa isang dokyumentaryo nila tungkol sa isang <i>surgical procedure</i> na minsan ko na ding naranansan. Naka-<i>relate</i> ako at nag<i>flash back</i> sa <i>memory</i> ko ang mga nangyari nung panahong ako ang tinutusukan ng <i>anesthesia</i>, ginugupit at walang awang tinatahi-tahi. Sa buong-buhay ko, yun lang ang kaisa-isahan at kauna-unahang operasyon na nangyari sa akin. Pag Pinoy ka, kasama na talaga ito sa kultura ---- ang pagtutule (<i>circumcision</i>).</span><br />
<div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><i>Summer</i> nga pala ngayon kaya usong-uso ang tulian sa bawat sulok ng Pilipinas. May Oplan-Tule <i>here</i>, Tuliang Bayan <i>there</i> at Libreng Putulan <i>everywhere</i>. At kagaya ng sa pinanood ko, <i>summer</i> din ako nagpatule, bakasyon pagka-<i>graduate</i> ng <i>elementary</i>. Di gaya kong bata pa nung nagpatule para magbinata, <i>featured</i> sa <i>show</i> ang dalawang magkapatid na lalaki na inuna munang magbinata bago nagpatule. <i>Yes</i>, di ko na lang maalala ang pangalan nila pero itago na lang natin sila sa walang panghaharot, walang diskriminasyon na bansag na Kuyang Supot, 19 at Kuyang madaming <i>Foreskin</i>, 17. </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Mahirap daw kasi ang buhay kaya naman imbes na ipangpatule, pinangchibog na lang nilang pamilya ang pera. Kaya nung nagkaroon ng libreng tuli sa kanilang citey, dakot-betlog at lakas-loob na silang nakipila sa mga 10 to 12 <i>years old</i> na mga bata at nakihubo na dun kahit sa kanila napunta ang lahat ng atensyon. <i>After</i> <i>the successful</i> ibon-<i>cutting ceremony</i>, napaiyak ang magkapatid na di ko alam kung dahil sa saya, sa sakit o sa hiya sa mahigit 10 tao ang nakakita ng tuutoot nila. Wala naman masyadong nakiusisa!</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Naging <i>compulsory</i> na ang <i>circumcision</i> sa ating mga Pinoy di gaya ng ibang lahi. <i>Aside</i> sa naging parte na ng kultura, para din naman to sa kalinisan nating mga kalalakihan. Dagdag pogi-<i>points</i> sa ating mga Pinoy yun dahil tayo lang ang <i>hygienic</i> at <i>hands-on</i> sa pag-aalaga ng ating mga <i>birdie <strike>without wings</strike></i>. Pero ayon sa aking napanood, may samahan ng mga <strike>supot na</strike> Pinoy ngayon ang tumututol na sa pagpapatule ng ating lahi. Kung anu naiisip nila, eh malay ko! Hindi rin naman mukhang ikaaasenso ng ating bansa kung magiging supot-<i>country</i> tayo. </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Nabahala tuloy masyado ang mga matatanda ngayon dahil mapupuno daw ng batang muta-in ang Pilipinas. Matindi paniniwala nila Impong Isko at Inang Sioneng na ang dumi na naiipon sa etet ng mga lalaki ay mapupunta sa mata ng magiging anak niya. Hindi ko alam kung sa paanong paraan malilipat yun pero wala pa naman atang Kano at Instik na <i>consistent</i> ang pagiging muta-in. Noong araw, kinukuha kaya nila yung dumi at ipinapahid sa mata ng anak nila? Matanong nga kila Lolo at Lola. Natatakot din ang sang-katandaan na maudlot at tumigil ang paglaki ng bawat Pinoy kapag hindi natule. May kaliitan na ang mga Pinoy at kapag hindi pa daw natule, hindi na tatangkad. Dahil sa kasabihan na to, gusto ko tuloy i-<i>conclude</i> na supot si Dagul, John Prats at Glentot.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Pagkatapos manood, biglang nagbalik sa aking alaala nung ako ang sumabak sa pagpapatule (na hindi libre). Sabado nun at maaga ako ginigising ni Nanay, akala ko paglilinisin lang ako ng bahay nun pala papagupitan ako ng araw na yun. Maligo na daw ako at hinihintay ako ni pretty Aling Gloria, ang barangay <i>midwife</i>, sa <i>health center</i>. Kinabog ako ng kaba tsaka ako nangatog nung naliligo ako, perstaym ko kasing sasalang sa isang operasyon. Pagkatapos maligo, <i>ready</i> na <i>me</i>, kaya sugod!</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Pagdating sa <i>health center</i>, walang tao, walang pila ng nagpapatuli, pero may nakasalang na tinutuli --- si Benjo, ang batang nakalunok ng benjo (25 <i>cents</i>). Di na ako pumasok dahil sa labas pa lang, nadinig ko na ang pag-aray ng kawawang taong-<i>coins</i> sa ginagawa sa kanya. Hindi rin <i>choosy</i> mag-opera si Aling Gloria kasi bukas na bukas ang pinto niya at <i>open to the public</i> pati mga bintana. Hindi muna ako pumasok sa loob para kalmahin ang sarili ko. Maya-maya, si Benjo lumalabas na sa <i>health center</i> na hila-hila ang bandang harapan ng kanyang <i>shorts</i> <i>with his victorious smile</i>. Na<i>confused</i> tuloy ako baka masarap naman pala magpatule. Sumigaw ang <i>nurse assistant</i> na si Aling Gloria din naman ng <i>'NEXT!'</i> kaya pasok na ako sa eksena.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>Yow:</b> <i>Aling Gloria, pinapapunta po ako ni Nanay.</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>Aling Gee:</b> <i>Ay. Oo, halika at dito tayo, maglilinis lang ako. Bumili pa ako ng bagong sinulid para sayo. (ang saya niya)</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>Yow:</b> <i>Talaga po? Dapat po ba akong matouch? (dagdag lang)</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">At eto na nga, ako na talaga ang sasalang. Pinaghubad na ako ng salawal at pinahiga sa <i>stretcher</i>.... sa tabi ng <i>open to the public windows</i> (na nasa tabi mismo ng sikat na <i>grocery</i> at kalsada). Wala na ako nagawa kundi humiga Ate Charo. Pagkahiga ko, nabaling lang ng kaunti pero halos nakatapat na si tuutoot sa bintanang bukas. Buti na lang at ang mukha ko ay natakpan ng ilang saradong bintana, maalinsangan daw kasi sabi ni Aling Gee, Ate Cha kaya walang bukas siya kung makapagbukas ng bintana. :( Kung alam ko lang na ganto, sana'y sa <i>stage</i> ng <i>plaza </i>ko na lang pinagawa ang tulian at nag-<i>invite</i> ako ng madlang-pipol bilang <i>audience</i>. Ganun lang din naman!</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Kebs sa publiko si Aling Gee at tuloy lang sa proseso ng paggupit at pagtahi. Ako na lang ang nahiya at nagdasal na walang lilingon mula sa kalsada para tanawin ang <i>live show.</i> Nang matapos ang lahat, agad akong nagsalawal, tumayo sa pader, nag-<i>slide</i> pababa sabay sabi ng <i>"Ang dumi-dumi ko! Ang dumi ko! Mga hayop kayoo!"</i> Tapos na daw ako at binayaran na ni Nanay kaya pwede na akong umuwi para ipamalita na binata na me. Bago umalis, sabi ni Aling Gloria: <i>"Lalo kang gagandang lalaki niyan, Anak. Madami ng maghahabol sayo."</i> Nung marinig ko yun, gusto ko <i>anesthesia</i>-han sa bibig si Aling Gloria. Paanong hindi ako hahabulin? Ibinilad mo kaya si Junior sa bintana.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><i>After</i> ng <i>circumcision</i>, na-<i>demoralized</i> ata ako dahil sa malalagkit na tingin ng mga kapitbahay ko. <i>Joke</i> lang. <i>After</i> ng <i>circumcision</i>, <i>certified</i> binata na me. Hindi naman pala masakit ang tule di katulad ng <i>exaggeration</i> ng mga kapitbahay kong iyakin. Sa isang linggong <i>healing period</i>, hindi ko man lang na-<i>try</i> na i-angat ang harapan ng <i>shorts</i> ko para hindi matamaan si operadong <i>junior</i>. Di naman kasi talaga masakit, nakabenda naman siya. <i>In fact</i>, nakapag<i>bike</i> pa ako sa batuhan <i>2 days after the procedure</i>. Ako na mayabang! Nangamatis tuloy. <i>Joke</i> lang. :) Ngayon, ibang-iba na si <i>junior</i>. <i>Grown-up</i> na din siya <i>like me</i>. Nagbinata na din at tinubuan ng bigote. <i>Wanna see?</i> Haha. Ampangit na pakinggan kaya dapat na sigurong matapos ang <i>post</i> na to. Ang tule. Bow!</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvXf1Ih03MRIWuAb-zNAqSmuyxd-frHgu26dluxB9wb4De-RpFKpwT-8oX_0ptJ6EAr2Q-xSrGJBc6OVgrKBpYcgWr7LJnlMWvRHaZImlIOXprqsQBuB5iyUM0-CUyZJU2-XnKwixDlz6W/s1600/Untitled-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvXf1Ih03MRIWuAb-zNAqSmuyxd-frHgu26dluxB9wb4De-RpFKpwT-8oX_0ptJ6EAr2Q-xSrGJBc6OVgrKBpYcgWr7LJnlMWvRHaZImlIOXprqsQBuB5iyUM0-CUyZJU2-XnKwixDlz6W/s1600/Untitled-1.jpg" /></a></div></div>Unknownnoreply@blogger.com40tag:blogger.com,1999:blog-8808193084836074004.post-30883811916492429162011-05-08T21:14:00.000+08:002011-05-08T21:14:55.946+08:00Yan ang NANAY ko. :)<div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Umuwi ang Nanay at Ama ko last March to attend my graduation. Apat na taon silang nawala dito sa Pilipinas kaya apat na taon din kaming naulila sa magulang. Madaming nagbago at nagsi-tanda na kami. Ang Joshua na iniwan nila noon, Yow na kung tawagin ngayon. Dahil sa tagal ng panahon, nakasanayan na namin na wala kaming Nanay At Ama kaya isang major adjustment ang kanilang pag-uwi.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Bumait ang tatay ko ng sobra, hanggang dun na muna yun. Si Nanay muna ang maikwento.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Pumayat ang Nanay ko, which is good for her health. Pumuti din siya at kuminis, bumata ng mga kalahating taon. Dun ko napatunayan na may hiwaga sa tubig ng America. Aside sa physical changes, madami pang nagbago sa Nanay ko. </span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Naaalala ko noon yung training days ko sa pagiging domestic helper under her supervision. Mano-mano niya kasi dating pinapalampaso sa akin ang sahig namin kapag walang pasok hanggang kumintab to at makita niya ang kanyang mukha sa tiles. Ayaw niya ng madumi kaya naman noon ay weekly ang general cleaning namin. Mahihiya ang alikabok pumasok sa loob ng bahay namin dahil maa-out-of-place siya for sure. Ngayon, metikulosa pa din siya pero gusto niya siya na lang ang gagawa para daw mapaglingkuran niya kami. Naks.. Ang sweet. Dahil sa adhikain niyang yun, mga 50% ng stay niya dito ginugol niya sa paglalaba, 30% sa paglalampaso, paglilinis etc. Kamusta naman yung ayaw lumubay? Di na nakapagbonding.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Istrikta ang Nanay ko. Pag bumanat ka ng āNay, makikitulog sana ko..ā kahit di ka pa tapos babarahin ka agad ng āLumubay!ā. May kadugtong pa yun na ā..para saan at nagkabahay ka pa kung makikitulog ka din naman sa ibaā. Kaya takot akong magpaalam sa kanya. Kaya nung may plano kami ng mga kaibigan ko na magliwaliw sa Subic, nanghingi pa ako ng tulong sa Sanse ko para makapagpaalam na dun na ako sa kaibigan ko mag-sleepover the night before the outing. Malay ko naman na sheās really a changed person na pala, kebs lang magpaalam, pumapayag agad? Naks.. Ang bait.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Hindi na din siya ang Nanay na kapag nasa mall kami at nagsimulang magtuturo ang daliri namin ng mga pabili, bigla kaming dinidikitan at kinukurot sa bewang. Madiin, nakakamaga at full force na kurot ang sagot niya sa hiling namin noon. Ayaw niya kasi ng magastos, ayaw niya ng nagpapabili. Pero ngayon, siya pa ang bumubulong sa amin na ubusin ang pera ni Ama para hindi na daw maipang-painom. Naks.. Kunwari ang yaman.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Maarti na din ang Nanay ko ngayon, ganun pala talaga pag California gurl. Hindi makaihi sa banyo na walang bathroom tissue, samantalang noon eh nagpapahinto pa siya ng bus para lang mailabas ang hindi na niya matiis na tawag ng nature sa pilapil. Media kasi kaya siya maihiin. Me-diabetes! Lagi na din siya naghahanap ng menu kahit na sa Goldilocks lang naman siya kakain. Kaya kapag pasok sa mga fast food, hindi siya pumupunta sa cashier, akala niya may magte-take ng orders. Well, tamang arte lang.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Hindi na kumakain ng rice almost every meal ang Nanay ko. Once a day lang ito at bawal na niya ulitin. Usually, ang kapalit pa ng rice ay puro gulay. Nangangabog sa diet di ba? Para sa health niya kasi yun at para na rin daw lumiit ang parang may laman na globularly enlarged abdomen/puson niya. Tinanong ko siya minsan, āNay, tapatin mo kami, may pang-pito pa ba kaming kasunod? Ayaw sumuko? Dapat productive?ā. Pero dineny niya ang issue, walang laman ang malaking tiyan at dysfunctional na din ang matres niya. Kaya nga daw siya on-diet para lumiit ito. Conscious lang sa figure niya. Ang nanay ko talaga, gusto pa ata ng bombshell Katya Santos na pigura.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Kahit na nagbago si Nanay, may ilan pa ring ugali niya ang nanatili. Sheās still so religious. Lahat ng simbahan at kapilya na nakita namin, dinasalan niya. Itinatatwa niya si Satanas, at itinatatwa din niya ang isaw, dugo, adidas at mga ihaw-ihaw. Matulungin pa din si Nanay at mapagbigay. Kaya naman dinagsa kami ng taumbayan na akala mo may pinalagak na gamit sa amin parang baggage counter at kinukuha na nila. She still have her jokes of the 1990ās na pangit ang delivery. Meron pa din siyang pasabog na utot na kahit anung lakas ay walang amoy. Ang pangit pa din ng kuko niya na pinamana pa niya sa amin. Ang sarap pa din niyang tumawa, ang sarap pa din ng adobo niya. Madami pa din siyang pangaral na para sa amin. Hayy.. Ang sarap ng may Nanay ulit.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCnVCsYTH1SZnrdBWSKXIc1dbGopwl646zjseWnY0MFc_86u6-_7YiHz6rtZobuiepTcecSb1rZ6j2YETobZEKF5qwwmd_SjOs5UYFPdOW6Rq22_3SfIKfjDzNqsWH0DWepIzERkodj_VL/s1600/227069_1877224743170_1617798278_1900199_5683220_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCnVCsYTH1SZnrdBWSKXIc1dbGopwl646zjseWnY0MFc_86u6-_7YiHz6rtZobuiepTcecSb1rZ6j2YETobZEKF5qwwmd_SjOs5UYFPdOW6Rq22_3SfIKfjDzNqsWH0DWepIzERkodj_VL/s320/227069_1877224743170_1617798278_1900199_5683220_n.jpg" width="218" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Gelpren ko.</td></tr>
</tbody></table><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Maikli ang panahon na naranasan ko ulit ang magkaroon ng ina pero sapat na yun para maramdaman ko ang pagmamahal na apat na taon ko din pinangungulilaan. Mothers are the most underpaid employees the world has.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>No day offs, no holidays, no raise, no promotions. Motherās love is the best example of giving rather than receiving. This day, let us recognize their undying love, sacrifices and care for all of us. Sa aking metikulosa, istrikta, mapagbigay, mapagmahal, matulungin, malakas umutot, mapangit ang kuko, relihiyosa at napakagandang NANAY, HAPPY MOTHERāS Day po. Yow loves you so much. Thanks for everything. Ikaw naa! Dabest ka. Thank you Lord for blessing me a Nanay like you. Mwah. :*</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">HAPPY MOTHER'S DAY!</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGJfPV-Ie4wP8dTFjJdD4HIm7c7y_okPE1qior74sHUYfcLFsJ5vLV_3i8xyEozI-gjJOpqko6ysbJmRR6emcxKY5UDUoSI0JaV8HKmUWxkr0lUtYrwJEJd2XKU4g_q_1fz2-rm8lWZJZC/s1600/Untitled-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGJfPV-Ie4wP8dTFjJdD4HIm7c7y_okPE1qior74sHUYfcLFsJ5vLV_3i8xyEozI-gjJOpqko6ysbJmRR6emcxKY5UDUoSI0JaV8HKmUWxkr0lUtYrwJEJd2XKU4g_q_1fz2-rm8lWZJZC/s1600/Untitled-1.jpg" /></a></div>Unknownnoreply@blogger.com30tag:blogger.com,1999:blog-8808193084836074004.post-79767726643515307802011-04-29T18:35:00.000+08:002011-04-29T18:35:08.590+08:00Showtime<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Last April 27, nagpunta kami ng ABS-CBN para manood ng live na Showtime. At wala akong naging exposure kahit hagip man lang ng camera. Reserved seats kami dahil kilala namin ang dancing coach ni Karylle, kaya kami naa! Kami na talaga!</span><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Heksayted ako nung sinabi sa akin na pupunta kami. Alam mo yung happy? I like the show kaya nga ang blogsite ko ay inspired sa pangalan nila. Hindi man masyado halata pero pinilit ko yan magmukhang Showtime. Sinubukan ko pa gumawa ng header na mukhang Showtime, kaya lang mukhang pang-Bandila ang nagawa ko kaya nilubayan ko na lang. You make tingin-tingin more sa paligid ng blog ko, halos related sa show ang makikita mo. Yun na nga, nasabi ko na bang I like the show? I like the Show.</span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Heksayted ako nung sinabi sa akin na pupunta kami. Alam mo yung happy? Kaya naman nagset ako agad ng goal bago pumunta sa ABS-CBN, ang makapagpapicture kay Bebe Anne ko. :) </span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Heksayted ako nung sinabi sa akin na pupunta kami. Alam mo yung happy? Kaya kinabukasan, ang aga naming gumayak at ang aga naming dumating. Akala mo mauubusan ng seat kahit na reserved nga kami at kasama kami sa bilang. 9 AM ang cutoff sa audience entrance at 7:50 AM nandoon na kami. Nagpaubos muna kami ng oras sa cafeteria nila at bumalik ng quarter to 9 para pumila. Dahil summer special, priority ang madlang kids at galit sila sa lalaki. Matapos ang konting orientation at pag-aayos, lumakad na papasok at huli nga kaming mga lalaki. At eto ang dahilan kung bakit wala man lang akong exposure. Dinala kami sa pinakalikod at ang ganda ng pwesto ko, natatakpan ng mga cables at yung bakal bakal ng camera. Ako naa!</span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">The show was great as how I expected it to be. Kahit na umuwi akong badtrip, masasabi ko pa ding maganda ang show. The following are some of the good points about the show:</span></div><div><ul><li><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ang liit ng studio nila. Kinaganda ba yun? Hindi. :) Pero ang galing nilang pagmukhaing malaki ito sa TV. Sobrang liit talaga ng studio nila compared to Eat Bulaga, pero ang galing kung paano namaximized yung available spaces.</span></li>
<li><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Madaming silang pamatay oras. Meron silang baril, kutsilyo, lubid, lason at nail cutter para patayin ang oras at hindi mainip ang audience. Para i-welcome ang audience, they have a short video clip sa simula ng show starring the hosts and staffs of Showtime na wala namang storya, puro kautuan lang tapos bigla na lang sisigaw sabay-sabay na "Welcome to SHOWTIME!" After that, may magpa-flash na slideshow ng mga pictures ng audience na kinuhaan sa labas ni Dumbo. At yun lang ang exposure ko, hindi pa pinakita sa TV.</span></li>
<li><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ang laking bagay sa show ni Mhel Feliciano at ni Master Jay. They will orient the audience sa show proper at kung anung dapat isigaw at dapat ikilos. Comic duo sila kuyang kaya hindi nakakainip ang orientation.</span></li>
<li><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">15 minutes before the show starts, may practice ng sayaw at kanta ang audience. Very interactive. Magtuturo ng ilang steps at sasayawin mo ito sa simula ng show. Sa buong show, eto na siguro ang pinakamasaya. Walang KJ sa audience dahil lahat kumikilos at todo bigay, kaya nakienergy na din ako kahit di naman ako nakikita sa likod. Ultimo yung matatanda sumasayaw, kahit hingal nakikisigaw pa din ng "Party, Party!"</span></li>
<li><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ang galing ng hosts ng show. Nakakatawa si Vhong kahit naiinis ako sa panglalandi niya kay Bebe Anne ko. He's naturally funny, effortless siya kung magpatawa. Si Billy, pumayat! Yun ang mahalaga ata dun at hindi nagpapahuli sa pagpapatawa. Si Bebe Anne, napakaganda pero late. Akala ko wala talaga siya kaya nasad na ako nung simula pa lang, buti nakahabol at nag-brighten up ang mukha ko sa saya. Landiii. Si Karylle na nagpapasok sa amin dun, at wala akong utang na loob, natatameme siya. Anu be! Jugs and Teddy are two cool rock stars! At si Kuya Kim ang nakakagulat na isa palang perfectionist kaya tuloy naging masungit.</span></li>
<li><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Vice Ganda is also there at malaking bagay talaga siya sa show. <s>He</s>.. <s>She</s>.. It is really talented and funny. Nakakatawa ang palitang hirit niya with its co-hosts on and off cam kahit na pahid lang siya ng pahid ng tissue sa kili-kili niyang paiws at bulgaran ang pagpapacute niya kay Xian Lim, one of the Hurados kasama si Christine Reyes isa pang ooohh.. napakaganda! Lagyan mo ng ballpen yung dimples niya, makakatayo!</span></li>
<li><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Pwede ang camera at phone sa loob ng studio. Bawal lang ang video camera at ang talamak na pag-gamit ng phone. Kahit pwedeng ipasok, kinukumpiska pa rin kapag nakitang nakikipag-SOP ka lang sa loob.</span></li>
</ul><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Patapos na yung show, last break na at isa-isang nagpapasalamat ang mga hosts sa pagpunta ng audience. Hindi sila umaalis sa stage o sa paligid nun kapag break kaya makikita mo silang nagkukulitan pati tawanan nila naka-mic. Natapos ang show at nagkagulo ang mga babae at bata sa baba para magpapicture sa mga hosts. Dahil ang layo-layo ko, tumalon talon ako at nag-effort ng tunay at wagas para lang makarating ng mabilis sa stage para maisakatuparan ang aking goal. Pag dating sa stage, hinarang ako ng walang hiyang guard at pinigil akong malapitan si Anne Curtis. Alam mo yung na-hurt? Lahat ng babae at bata, nakalapit, nakapagpapicture at nakahug pa, nung mga lalaki na hinaharang? Kahit gusto ko, hindi ko naman mamanyakin ang Bebe Anne ko dun. Sa private moments na lang namin. Haha. Nasobrahan na ako sa pagkafeeling. At eto ang dahilan kung bakit umuwi ako ng badtrip!!! Wala kaming picture ni Anne Curtis.</span></div></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Dahil diyan, babalik ako dun and next time I'll be better. Kapag ang DP ko sa facebook ay naging si Anne Curtis na may kasamang Yow, ibig sabihin nagtagumpay ako. Heksayted ako nung sinabi ko yun. Alam mo yung happy? Pak!</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvXf1Ih03MRIWuAb-zNAqSmuyxd-frHgu26dluxB9wb4De-RpFKpwT-8oX_0ptJ6EAr2Q-xSrGJBc6OVgrKBpYcgWr7LJnlMWvRHaZImlIOXprqsQBuB5iyUM0-CUyZJU2-XnKwixDlz6W/s1600/Untitled-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvXf1Ih03MRIWuAb-zNAqSmuyxd-frHgu26dluxB9wb4De-RpFKpwT-8oX_0ptJ6EAr2Q-xSrGJBc6OVgrKBpYcgWr7LJnlMWvRHaZImlIOXprqsQBuB5iyUM0-CUyZJU2-XnKwixDlz6W/s1600/Untitled-1.jpg" /></a></div>Unknownnoreply@blogger.com37tag:blogger.com,1999:blog-8808193084836074004.post-29569905313498943462011-03-30T01:41:00.000+08:002011-03-30T01:41:12.324+08:00Second Life<div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Mula sa school para makauwi sa aming bahay, kailangan kong sumakay ng isang jeep at isang tricycle. Ito ang pinakamabilis na paraan para maiuwi ko na agad ang kadalasang hapong hapo, gamit na gamit at lantang-gulay kong katawang lupa. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Isang nakakapagod na maghapon ang lumipas at akoāy pauwi na. Sumakay ako ng jeep at nagsimula ang byahe ko pauwi. Sa inaraw-araw ng pagbyahe ko, bilang ang araw na hindi ako nakakatulog sa jeep. Hindi ko alam kung anung meron sa pag-andar ng jeep kung bakit ang sarap nitong tulugan. Kebs na sa pag-head bang kay Ate at Koyang katabi ko o sa pag-nganga ko ng walang bukas at sa pagtitinginan ng mga ka-joyride ko, basta masarap matulog sa jeep. Pagkagising, sakto! Nasa kanto na ako. Sakay naman ng trike.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">One time, around 6:30 PM, sakay ako ng trike pauwi sa amin. Isang madilim na palayan ang dadaanan mo papunta sa amin. Yeah, sooo provincial. Yung tipong rape scene sa pelikula ni Anabelle noon at mga tapunan ng chop-chop lady o anything that you prefer na pang Imbestigador ang datingan. May history ng holdapan, patayan, barilan at aksidente din ang daan na yun. In short, friendly road! Siya naa.. ang tunay na stairway to heaven.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Habang mabilis ang takbo ng Bajaj (brand ng motor) ni Manong driver, may sapal na earphone ang tenga ko at nageenjoy sa pakikinig sa I. Papin jukebox playlist ko. Biglang nag-traffic sa isang part ng kalsada papasok sa aming barangay.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">āKoya, bakit? Anung nangyari? Bakit traffic?ā pang-uusisa ng Yow. āEh may prusisyon, lumalakad yung poon papunta sa kapilya niyo.ā</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Sosyal ang poon sa amin at may pagkachoosy. Kapag bored na siya eh lumilipat ng lugar at yun nga ang nangyayari nun. Iikot daw ang poon sa lahat ng barangay, barangay tour ito mala-bruno mars. Nakisilip ako at dumungaw ng konti, nakahinto nga ang lahat ng sasakyan. Napabaling ako sa tricycle din na nasa harap namin. Open ang likod ng sidecar nito kaya kinausap ako nung sakay na babae.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">āIkaw ba yung pumapara kanina sa sabana?ā banat ni Ate na itago na lang natin sa tawag na ATE. Naguguluhan naman ako sa tanong niya pero sige pa rin ako ng tango kahit hindi ko nagets. Ang alam ko kasi, sa kanto ako sumakay hindi sa sabana. At sa pagkakaalam ko din, galing ako ng school at hindi ako nagharvest ng palay. Kaya bakit ako mapupunta ng sabana? Tinanong din ni Ate ang Koya na driver ng sinasakyan ko kung may nakita daw ba siya na pumapara sa mahabang palayan pauwi sa amin. Wala din nakita ang Koya.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Pinalipat ako ni Koyang driver sa sinasakyan ni Ate at magkapitbahay lang naman kami. Yung isa na lang daw ang maghahatid sa akin para makabalik pa siya sa kanto at makakuha ng sakay. Lipat naman daw ako at lalo akong nausisa ni Ate.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">āWala ba kayong nakita?ā tanong niya sa akin at sa driver namin. āAkala ko ikaw na yung pumapara na yun at naka-asul na damit at nakamaong din eh.ā Naka-blue polo ako at naka-pants that time. Shet, ako nga ata yun? Pero hindi.. Iām not from the sabana!</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">āWala po akong nakita eh, tsaka sa kanto po ako sumakayā pagtatanggol ko sa sarili ko.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">āEh hindi ba ikaw yun? May lalaki kasi sa palayan kanina, nakaluhod sa gilid ng daan tapos nakataas yung kamay parang pumapara, parang may inaabot, parang kinukuha kamiā kwento ni Ate sabay demonstrate. </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Dun na ako na-creepy-han sa sinasabi ni Ate. Hindi na nga ako talaga yun at hinding hindi me luluhod sa kalsada. Sa lahat naman ng lugar, alam ko pa rin ang tamang lugar para magdasal.. sa library! Ayaw lumubay ni Ate at salita pa rin ng salita. Meron daw talagang tao dun, sayang daw hindi niya natulungan. Mabait si Ate kung tutuusin pero gusto ko ng supalpalan ng basahan ang mouth niya to make her tigil kasi Iām getting paranoid na.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Napatingala ako at nagsalita sa isip: āLord, eto na ba yun? Senyales na ba ito na kukuhain mo na me? Iām not yet ready, nakaporma po ako ngayon, wag ngayon. Nagsisisi na me and I promise to change na Lord.ā Napa-repent ako bigla at nag-confess ng ilang kasalanan. Ganun ako naapektuhan ni Ate. Kumpleto rekado na, may poon sa harap ko at may nakakita ng kaluluwa kong nanghihingi ng tulong. Ganyan agad ang naiconclude ko. Shetness. Sinong hindi mapraning diyan? At isang kaepalan ang nag-save sa akin.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">āMay taong sumemplang sa mga palay dun sa sabana. Tumurit yung motor, nireport ko na sa barangay hall nila dun. Natakot akong lapitan, siguro lasingā pagkakalat ng chismis ng driver sa nasa likod ng kararating lang na motor. Bigla akong nakahinga ng maluwag, akala ko kaluluwa ko na yun at nagpapakita ng kahihinatnan ko sa isang aksidente. Pambihira na yun! Nakauwi ako ng maluwag at si Ate, pagbaba, pinagkakalat pa din ang chismis. Itās HER already.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">This is my second life. I will be good this time.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Kanina, magpaplantsa ako ng uniform na isusuot ko bukas. Hinahanap ko ang plantsa namin.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">āZetlog, nasan yung plantsa?ā thatās me asking. āAyy. Eh nasira ni Auntie nung pinagplantsa tayo. Nasira daw yung cord pero nasa labas ata, ingatan mo na lang yung cordā ang babala ng aking kapatid.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Kinuha ko ang plantsa at hinanap ang sira. Mukhang nadaganan yung cord at nalapnos ito. Lumabas ang mga wires. Pero kebs pa din sa akin at tumira pa din ako ng plantsa. Nakatapos ako ng isang pares ng uniform ng biglangā¦ Boogsh! Happy New Year!!! Nag-ala fountain ang hayop na cord, nag-spark ng many times at nag-apoy ng major. Ang twist sa nangyayari? Habang hawak ko at angat-angat ko ang plantsa. Ganun sana, simple pero rock! Simple pero astig! Simpleng buwis-buhay!</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Pagkalapag ko sa Pakabayo y Vice Ganda namin, tumigil ang walang hiya! Kinapa ko ang sarili ko at buhay pa din naman ako. Hindi nasayang ang maganda ko sanang contribution sa human population. Hayy buhay.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">This is my second life. I will be very good this time.</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Bilang pagsulit sa nasalba kong buhay, tutuparin ko na ulit ang hindi ko pa nagagawang pangarap. Ang pangarap kong maging batugan. Makapag-hiatus nga ng bongga like thereās no tomorrow! Try ko lang minsan. Parang cool eh. Pak!</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjk-4LLGVAWC1-y358WQEEF9LkLVc116JbVmaniUB9W3VCoV_mIg6apT9ooh7DMPcRfah0TZ8nenaZ98W_yQhVSNZ3VgbTZ6tAV77bPKb4F2JwKOLeIdRqYNMLueuRauaAFe_q5WLnIGyjC/s1600/Untitled-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjk-4LLGVAWC1-y358WQEEF9LkLVc116JbVmaniUB9W3VCoV_mIg6apT9ooh7DMPcRfah0TZ8nenaZ98W_yQhVSNZ3VgbTZ6tAV77bPKb4F2JwKOLeIdRqYNMLueuRauaAFe_q5WLnIGyjC/s1600/Untitled-1.jpg" /></a></div>Unknownnoreply@blogger.com27tag:blogger.com,1999:blog-8808193084836074004.post-4711582495632904222011-02-24T00:36:00.001+08:002011-03-30T01:42:10.390+08:0020th<div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Parang kalian lang, ang bata-bata ko pa at tumatakbo ng hubo sa aming bakuran. Ngayon, hindi ako makapaniwala na ang tanda ko na at tumatakbo ng hubo sa bakuran ng iba. Joke lang. </span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Nakalipas na ang birthday ko pero Iām still not over it. Ngayon ko lang kasi sagad in-enjoy ang araw ko dahil madalas, may shitty na nangyayari kapag birthday ko o kaya may ka-emohan na nagaganap. But this time, pure positivity ang pagdiriwang. Pak na pak baga!</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">I started my day right. I woke up early to get ready for my Friday review class. Full-packed ang bahay ng sangkatauhan dahil may catering ang Sissy ko nun. Kaya bukod sa alarm, kalabit at tapik ng kapatid ko, nagising ako sa pompyangan ng mga kaserola, kaldero, sandok at talyasi sa ganap na alas-sais ng umaga. Gumayak ako at suma-sideline pa ng harutan sa pamangkin kong 5-month old na body-builder. Daig pa ang laki ng biceps at triceps ko. </span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Napasarap ang pag-chill at nalimutan ko ng pumasok. Kaya pagdating ko sa school, late na naman ako. :) Hindi kasi excuse ang birthday para pumasok ako ng maaga, dapat may consistency sa tardiness. Paglapit ko sa aking upuan, sabay-sabay nagsigawaan ang Bests (endearment namin ng buong barkada ko) ng āHAPPY BIRTHDAY!ā with sagad hanggang tengang smile. Buti na lang at malakas ang mic ng speaker namin, medyo hindi naging eksena ang pangyayari. Pero natats me, mga 8 fingers siguro.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Bago mag-lunch time, tumakas kami ng maaga ni Greta para makaorder na sa isang Seafood restaurant na ang specialty ay Crispy Pata. Lustay Pera mode ON! Nagpakasasa kami sa ma-cholesterol na tanghalian pagkatapos ay bumalik sa klase at tumunganga ulit. Ganyan kasaya ang birthday ko, maghapon kami nakasaldak sa upuan para mag-aral. </span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Right after magsabi ng āclass dismissedā si Ateng Speaker na daig ang call center, takbo na agad kami papuntang mall. Namili kami ng pagkain para may malamon habang nakatambay sa apartment ng isang Best. Noon ko napansin na parang naging awkward ang moment naming magkakasama. Medyo naging malayo ang loob nila sa akin at iniiwan nila akong mag-isa. Mga walanghiya! May nalalaman pa lang suprisa. At hirap na hirap silang bilhin ang isang cake dahil kasama nila ako. Kapampam ko pala kasi? Ako na may kasalanan. Patay malisya na lang ako at nagfocus sa pagpapainit ng pandesal sa tindahan. Pero natats ulit ako, 8 Ā½ fingers na. Awwwā¦</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">All set. Party na kung saan mapag-abutan. And this time, sa kwarto na nga. Happy Birthday YOW!</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Around 8 PM, ang main event ng birthday ko ay nagsimula na. At hindi ako ang BIDA! Photographer ang Yow dahil coronation night ng pageant sa school namin at nangahas ang isa naming kaibigan na sumali. Anu pa bang magagawa kung hindi sumuporta na lang? Buti na lang ang gondo ng kapartner niya. Yieā¦ Natapos ang pageant ng halos 12 MN na at nagbunga ang suporta namin dahil nanalo ang Best namin ng 2<sup>nd</sup> runner up at ang partner niya ang nakakuha ng title sa babae. Pak na yun para sa org namin! Yey!</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Tapos na ang pageant at natapos na din ang birthday ko pero tuloy ang party. Matira matibay at ilang piraso na lang kaming natira. Tumuloy kami ng party at kung saan saan pa napunta hanggang magpasyang matulog na. Saan kami natulog? Sa Motel! Pang family room ang binayaran ko para magkasya kaming anim at matiwasay na natulog pagkauwi ng 3 AM. Ang saya ng araw ko at sa sobrang saya, nakangiti ako hanggang pagtulog. Amp!</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Nung may araw na.. Shet! May araw na! May pasok nga pala kami. Nagmamadali kaming gumayak para pumasok dahil may exam kami that day. Kami na ang may eskwelahang walang consideration kahit pinuyat nila kami sa activity eh may pasok at may exam pa din kinabukasan. Dahil sa pagmamadali, DAKILA na lang. Anu yun?! Ewan.. :)</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Wala ako sa mood magkwento kaya ayoko ng banggitin na kinabukasan, lumuwas pa ako ng Manela dahil nakarating na dun ang partey ko. At ayoko na din siguro i-share na Feb 17 pa lang, nagcelebrate na ako dahil nag-get together kami ng high school friends ko.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">I had a 3-day celebration for my birthday. At lahat na yun, ang saya-saya ko. Thank you Bro sa dagdag taon na to. And thank you Bro for gracing me with so much blessings. Da best Ka talaga!</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">At makakalimutan ko ba namang pasalamatan kayong Madlang Pipol? Maraming salamat sa lahat ng bumati sa akin sa facebook at twitter. At sobrang salamat sa lahat ng nagsend ng picture greeting! SALAMAS! Akala ko walang magsesend, at least may nakaalala naman. At natats me hanggang internal organs. </span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">At sa lahat ng nag-aabang sa walang kwentang video presentation na ginawa ko, the long wait is over. Pasensya na hindi ako magaling sa pag-gawa ng video. May I remind you guys? Nursing student po ako. Enjoy the video at batiin niyo ulit ako. Nakapag-update din. Pak!!</span></div><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="344" src="http://www.youtube.com/embed/FSxT0PaT580?fs=1" width="425"></iframe></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinWASi_Mpoyga72AWQlaq3TGXhR-GrRIhWQyCehyGTS-2D7i3VPBacwhtM9Zes2pr6WKG_49T2OlF5rQ2Lfla9qf3TiPQpaMTuMMf-tydHDdvlcufD7jvV9Vv2z9e3jsxqgBiYzcwbp_FR/s1600/Untitled-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="color: black;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinWASi_Mpoyga72AWQlaq3TGXhR-GrRIhWQyCehyGTS-2D7i3VPBacwhtM9Zes2pr6WKG_49T2OlF5rQ2Lfla9qf3TiPQpaMTuMMf-tydHDdvlcufD7jvV9Vv2z9e3jsxqgBiYzcwbp_FR/s1600/Untitled-1.jpg" /></span></a></div>Unknownnoreply@blogger.com30tag:blogger.com,1999:blog-8808193084836074004.post-30429130520881609532011-02-07T01:45:00.000+08:002011-02-07T01:45:16.360+08:00"Papipigil ba ako?"<div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ang daming nahuhumaling sa koreanovela sa GMA 7 ngayon na Temptation of Wife. Pang-ilang beses ko na naririnig at ine-endorse sa akin ang palabas na yan sa di ko malaman na dahilan. Last Saturday nga lang habang angYOW ay nanunuod ng kaseksihan ni Jessica Soho, featured ang Temptation of Wife na tungkol pala sa kabet. Napanood ko yung commercial ng GMA na nangungunang daytime shit daw ang koreanovela at kinabog daw nito ang ratings ng pang-primetime ayon naman kay Wikipedia. Ako na nag-research at siya na ang number 1.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">In na in ngayon ang mga kabit. Bukod sa ipinapalabas na ito sa TV, napakadaming teleserye ng totoong buhay-kabit na ang narinig ko. Parang after ng mga hip-hop with their baggy pants then mga emo na kalaslasan ang blade, namamayagpag naman ang career ngayon ng mga kabit with their sizzling alindogs.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Commercial muna. Sa kagustuhan kong malaman ang iba pang tagalong word sa mistress, ginamit ko ang powers ng Google Pagsasalin mula wikang Ingles to Filipino. Ang resulta?</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgr3yZR33pNPHoODPoX4O2aLodxeMPWzc7yozoC3dGHArFVRmWtOZ6XT8cUv0pZnB4nzSw3ykLQjvopoeq4m7bYPmg9b8QuJMGw6g-gCkf3_y1uWGCUjL56QgpQoCbpFAjyVyRQEuVA7WLr/s1600/mistress.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="203" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgr3yZR33pNPHoODPoX4O2aLodxeMPWzc7yozoC3dGHArFVRmWtOZ6XT8cUv0pZnB4nzSw3ykLQjvopoeq4m7bYPmg9b8QuJMGw6g-gCkf3_y1uWGCUjL56QgpQoCbpFAjyVyRQEuVA7WLr/s320/mistress.jpg" width="320" /></a></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">I therefore conclude na ang mga mistress pala ay mga dalubhasang babae (hindi ko alam kung saan) at babaing espesyalista (kaya naman pala nilalapitan para hingan ng tulong ng mga kalalakihan). Hindi ko lang masagot kung bakit naging guro, principal, bata at ama ang mistress. Kayo na sumagot.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">I have nothing against sa mga taong kabit o kebs lang ang usaping kabit. Sa totoo lang pangarap ko maging kabit para may thrill. Joke lang. Wala lang din sa akin kung kabit ang isang tao at hindi ako judgmental. May kaibigan pa nga angYOW sa tunay na buhay na nakikilove-triangle na umi-square pa nga sa tunay na buhay. Itago na lang natin siya sa pangalang Bog, isang simpleng makireng babae.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Si Bog ay isang dalagang ina. Virgin na virgin kumbaga. Status: In a not-so-secret relationship with Sisidman. Si Sisidman ay nag-aaral ng Bachelor of Science in Seamanshipnessment (kung meron mang ganun), Major in Chick-sology. Si Koyang Sisidman ay may girlfriend na tunay at wagas na si Bb. Manela Girl for 2 or 3 years long na ata. Magkalayo sila ngayon dahil parang nag-aaral sa Manela si Ate. Kaya nangati at natigang si Koyang, nakikamot sa isang makire. </span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ang dami ng characters, kashitty ko naman magkwento. O basta, ayun na! Si Bog ay nakikipag-holding hands sa kaliwang-kamay ni Sisidman at sa kanan naman nakahawak si Bb. Manela Girl. Anu ang pinagkaiba? Sa kanan, pa-sway-sway pa! At si left hand, laging left behind.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Eto ang maganda dine. Alam ni Bog na kabit lang siya, nahurt kunwari nung una pero ngayon kebs lang sa kanya yun. At recently lang, nakaamoy na din ang Bb. Manela Girl na may kasaling ibang monay sa love story nila. Syet! Ang pogi ni Koyang Sisidman. Walang binitawan na character at hindi lumubay dahil parang nagdadagdag pa ata ng ilan pa. Group Orgy ang gusto ni Koyang.</span></div><blockquote><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">āToo bad for you, āCHALLENGEā is my middle name.ā</span></blockquote><blockquote><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">āBakit ko kakatakutan ang bagay na nagbibigay sa akin ng kaligayahan?ā</span></blockquote><blockquote><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">āEto ang gusto ko eh, papipigil ba ako?ā</span></blockquote><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Yan ang ilan sa status ni Bog na nangangabog. Hindi ko sure kung gustong gusto niya ang buhay-kabit at siya pa ang napakatapang. Masaya si Bog ngayon at okay lang naman sa aming plastikang friendship ang kasiyahan niya. Sinubukan naman namin siyang pagsabihan o pagbawalan pero palaban si Ate at tatalunin ang bangis ni Anabelle Rama para sa bawal nilang pagmamahalan. Ang mali na lang sa ginagawa niya, pinagpapalit niya masyado lahat para sa lalaki na yun na sa huli bibitawan din naman siya. Anung laban niya na buwan pa lang kinakasama kapag bumalik ang taon ng elabs? Kawawang nilalang. Sabagay, may pag-asa pa naman, gelpren pa lang. Basta gagalingan lang niya, baka siya ang mag-wagi gamit lang ang alindog card niya.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Mahirap pumasok sa isang relasyon lalo na kung meron na talagang ārelasyonā bukod saāyo. Love is much lovelier when it is right. Kaya mga Madlang Pipol, kalma lang. Dumadami pa naman ang tao sa mundo at hindi pa nagkakaubusan, bakit mo pipiliing makisalo sa iba kung madami pa namang darating na mas maganda?</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Kung kinarir ko lang ang nakaraang landian ko, malamang kabit na rin ako ng dalawang taong nagmamahalan. Kaya lang dahil <b>mabait ako</b>, hinayaan ko na lang. Ayokong masira ang relasyon nila dahil sa akin, gagawa na lang ako ng ibang ikasisira nila para mapasa-akin siya. Haha. Joke lang. Uulitin ko, mahirap ang maging KABIT. Mas madali ang magsend ng picture greeting kay Yow para sa kanyang birthday at blog-anniversary. Kaya kesa tumira ng iba, magpicture na lang, lagyan ng pagbati at i-send ito sa <a href="mailto:itsyowtime@gmail.com">itsyowtime@gmail.com</a> hanggang Feb. 16. Maraming Salamass to you. :]</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">This is another senseless post. : |Pasensya naman na. Tsaka na yung tungkol kuno sa akin.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh07WtOfynchyQZwgjIm-Cm9Zl8-4S0cuFKzgy0ywDZkTaMKBvw3JvAxR2pv7LNHtf20SZHUaqEwKoKzIXEXvU0Yxcn9WuOZhKw1ZMxfKlWhvyQmGv2m-21P_CF0rCSrF5biyH4Habtg3Tl/s1600/Untitled-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh07WtOfynchyQZwgjIm-Cm9Zl8-4S0cuFKzgy0ywDZkTaMKBvw3JvAxR2pv7LNHtf20SZHUaqEwKoKzIXEXvU0Yxcn9WuOZhKw1ZMxfKlWhvyQmGv2m-21P_CF0rCSrF5biyH4Habtg3Tl/s1600/Untitled-1.jpg" /></a></div>Unknownnoreply@blogger.com30tag:blogger.com,1999:blog-8808193084836074004.post-91646774100403294132011-02-02T00:27:00.001+08:002011-02-02T00:30:28.247+08:00Update<span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ang updates na ito ay naka-bullet, CHARAAN</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><ul><li><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Tapos na ang January, tapos na din ang pokpok shift ko sa mundo ng mga kipay. The kipays are gone, but Iāll be back. Kulang pa ako ng mga napaanak na kipay pero at least na lang hindi na ako araw-araw may pasok. Iāve got my Sundays back. J</span></li>
<li><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">February na kaya konting tumbling na lang talaga goodbye teenage years na. Ang tanda niyo na! Gusto kong magpasalamat sa mga nag-send na ng kanilang maka-boom ng turismo picture greetings para sa birthday ko at ng Itās YOW time. Ngayon ko lang gagawin to at nakakatuwa na madami ako nauto-slash-napagmakaawaan-slash-napilit na magbigay ng picture nila. Sa sobrang dami, 2 na sila. Pinaghahandaan ko na ang video presentation para sa dalawang nag-send. Music video niyo ito at picture niyo lang ang lalabas sa saliw ng tugtuging Konting Sundot by Aegis. Pwede pa namang humabol, <a href="http://itsyowtime.blogspot.com/2011/01/pagbigyan-mo-na-ko.html">read this para naman maging tatlo!</a></span></li>
<li><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Malapit na umuwi ang magulangs ko. And Iām excited! Malaki na ang mga baboy na pinabili nila para daw ihanda sa graduation namin ni Zetlog. Tumubo na rin ang sweet corn sa likod bahay na hihimayin ko para ilagay sa maha blanca. Papabunga na din ang puno ng mangga at caimito sa gilid ng bahay na gagawing fruit salad. All set! Dadating na sila at malapit na ako mag-martsa. Yey!</span></li>
<li><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Balak ko kasama ang aking mga mabubuting kaibigan simulan ang OPLAN IYUGYOG MO PARA MAWALA ANG FATS MO this week. Weāll start working out for a better tomorrow. Sa ngayon, mukhang isa pa lang siyang matinding <i>āpagbabalakā</i>. Wala pala kami pera pang-register sa gym. Baka hindi kami mabunot sa raffle.</span></li>
<li><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Kung sisipagin ako (na kung mangyari ay kasing seldom ng seldom), Iāll be posting some stuffs about me. O di ba? Paartista porket magbibirthday. Wala lang, kunwari lang may care kayo at kunwari gusto niyo machismis ang buhay ko. Tutal anonymous blogger naman ako, okay lang na mag-share ng ilang bagay tungkol sa akin. Ako na narcissistic!</span></li>
<li><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Yes, naupdate ko din ang blog ko. Pak na to!</span></li>
</ul><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSJa7OmQwAA0_xIsAV8uhDyOTQ3mNGfGMNVYJl5kZ56RvvwwwqS9Bsf4u_KCybFFjDtq0S-1aMRU5USWuilQH_I9AJAYTmC1ExNsmBZ_IYYNCojNdHZ8KZfAbFK2kpXBD2dfGWTDEwItGA/s1600/Untitled-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSJa7OmQwAA0_xIsAV8uhDyOTQ3mNGfGMNVYJl5kZ56RvvwwwqS9Bsf4u_KCybFFjDtq0S-1aMRU5USWuilQH_I9AJAYTmC1ExNsmBZ_IYYNCojNdHZ8KZfAbFK2kpXBD2dfGWTDEwItGA/s1600/Untitled-1.jpg" /></span></a></div>Unknownnoreply@blogger.com31tag:blogger.com,1999:blog-8808193084836074004.post-37221647345748868832011-01-18T23:33:00.001+08:002011-01-18T23:45:02.486+08:00Pagbigyan mo na 'ko.<div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Malapit na ko. Malapit naaā¦ ang birthday ko. Yes yes yow, angYOW will be celebrating his 18<sup>th</sup> birthday on February 18. Fine! Bente na ako nun, di ko matanggap na pangalawang dekada ko na sa MothaEarth at number 2 na ang simula ng edad ko. Ako na in denial! Bilangin natin pabalik ha? Dahil February ako pinanganak, sa malamang mga mid o late May 1990 ako pinagpaguran ni Mudra at Pudra. Summer na summer kung anung pagpapainit pa ginawa nila kaya hindi ako nagtataka kung bakit ang hot ko. [Diretso kong sinabi yun, walang joke]</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Pang-lima na akong produkto ng labing-labing nila Mudra at Pudra at akala nila ako na ang huli. Nah-ah! Lumalaban pa si Ama, pak na pak pa rin at humabol ng isa pang menopausal bebe. Unfortunately, hindi tuloy ako ang todo pampered na bunso. Bunso din naman pala ako.. bunsong lalaki. At hindi napamper, lampin!</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Sabi nila, kulang kulang daw ang pinanganak ng February. Base ito sa sobrang taas na kaalaman na kulang ng dalawang araw ang 28 days nito para maging isang buwan. Ang taas! Saan bang gawi ang kulang? Last check ko naman nung naliligo ako, buong buo ako, sobra pa nga. Gusto mo tignan mo pa. :]</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">At heto na nga, isang buwan na lang mula ngayon ay birthday ko na.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">Mahalaga ang buwan ng Pebrero sa akin dahil napakadaming kaganapan dito. Bukod sa Araw ng Cabanatuan, the city of tricycles and carbon monoxide pollution, at bukod din sa Anibersaryo ng Edsa 1 revolution, nasabi ko na bang birthday ko din ng February? Parang nasabi ko na ata. Pero bukod na din talaga sa birthday ko, may isa pang magbibirthdayā¦ </span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgi3POoJblekOWEoHp1cjfdb5QcnmXBt11R9PJClvh0_JUg-UbPsGDofO7MKrEFs0FpBy2aIIu2CMsTD7HIFEUHshsjJD5WptmikI2JuMnlzcYPbpagAQKo9lLoJNBEwE0t656ObBYAImM6/s1600/65248_164908350187607_100000053295235_565485_7980225_n.jpg"><span class="Apple-style-span" style="color: red;">si Sophie</span></a><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">. :] May halong landi?! </span></span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">Last na, bukod sa birthday ko at birthday ni </span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgi3POoJblekOWEoHp1cjfdb5QcnmXBt11R9PJClvh0_JUg-UbPsGDofO7MKrEFs0FpBy2aIIu2CMsTD7HIFEUHshsjJD5WptmikI2JuMnlzcYPbpagAQKo9lLoJNBEwE0t656ObBYAImM6/s1600/65248_164908350187607_100000053295235_565485_7980225_n.jpg"><span class="Apple-style-span" style="color: red;">Sophie</span></a><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"> :) ay birthday din ng Its YOW time. Mga Madlang Pipol, mag-iisang taon na ang bahay ko na āto sa February 21. Isang taon na tayong naglolokohan at nagpaplastikan sa comment box at chat box ko b*tches! At salamas dahil kasama ko kayo sa loob ng isang taon na yun. [teary-eyed-nessmently]</span></span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">Oh? Napakahabang intro na niyan. Letās go direct to the point. Pahingi naman ng </span><b><span class="Apple-style-span" style="color: red;">PICTURE GREETING</span></b><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">, birthday gift mo na lang sa akin at anniversary gift mo sa bahay ko. Isa lang para sa dalawang okasyon. :] Hindi ako magmamakaawa at sasabihing ngayon lang naman ako hihingi ng pabor, mahirap bang pagbigyan yun? Ayoko ring sabihin pa at bulyawan kayo na minuto lang naman ang kailangan sa pagkuha ng picture niyo tapos titipahan ng pagbati, tapos send niyo sa email ko tapos tapos na. Ayoko talagang mangunsensya pa! Ayoko. Gusto ko bukal sa puso ang pagsesend niyo mga </span><u style="color: #20124d;">mahal na mahal</u><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">, </span><b style="color: #20124d;">nag-gagandahan/nag-gagwapuhan</b><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"> at </span><i style="color: #20124d;">mga talentadong</i><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"> mga TRUE online friends ko. :]</span></span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Send niyo na lang sa <a href="mailto:itsyowtime@gmail.com">itsyowtime@gmail.com</a> ang picture greeting ha? Hanggang February 16 ang deadline. Ayoko sana manghingi dahil baka wala o iisa ang magsend, pero di bale na. Kapag nag-iisa ang nagsend, gagawan ko pa din ng video ang picture niya at mapupuno ng mukha niya ang 10-minute Taebo video sa birthday ko. Maraming Salamas Madlang Pips! Pak!</span></div><div class="MsoNoSpacing"><br />
</div><div align="right" class="MsoNoSpacing" style="text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Lumuluha ng dugo at nakaluhod na nagsasabing āIām beggingā na,</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwSHGe80SiXU9EUFarmsl7up9ldCd2kHwHj1pGM-kzlpKAvi8uXXHQOXBBbIaf5neWBYanEB5CPAqextZPTDEsnZU8QdDdf3PkBYYVLViszlQ78DW6MEuN4Kix84TImSzxXBgRzDOEWLxA/s1600/Untitled-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwSHGe80SiXU9EUFarmsl7up9ldCd2kHwHj1pGM-kzlpKAvi8uXXHQOXBBbIaf5neWBYanEB5CPAqextZPTDEsnZU8QdDdf3PkBYYVLViszlQ78DW6MEuN4Kix84TImSzxXBgRzDOEWLxA/s1600/Untitled-1.jpg" /></a></div>Unknownnoreply@blogger.com47tag:blogger.com,1999:blog-8808193084836074004.post-33604172750755596912011-01-12T00:28:00.003+08:002011-01-12T00:32:21.641+08:00Hi!<div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Hello!</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Happy New Year everyone! Sinong magsasabing late ng dalawang lingo ang bati ko? Haha. At least nag-abiso ako na after two weeks na ang balik ko. At least bumabati pa din. At leastā¦ Iām baaaack! And stuff eet, donāt say it. Alam kong hindi mo ko namiss. :-)</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Nagulat ako, as in HAA?!, pag-gising ko 2011 na. Nag-paalam na pala si 2010, hindi man lang nagsasabi. Ang dami pa naman namin pinagdaanan. Sa intro pa lang, tunog pagbabalik-tanaw na sa nakaraan ang tinutumbok ko. Kaya tumbukin na natin, samahan niyo ang mag-time machine para sa aking 2010. Hayaan niyo na, kunwari madaming na-achieve, kunwari sikat. Yes!</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">January 2010. </span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin-left: .5in; mso-list: l2 level1 lfo1; text-indent: -.25in;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ā·<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Walang gaanong nangyari, kaya wala akong masabi kundi..</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">February 2010.</span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin-left: .5in; mso-list: l2 level1 lfo1; text-indent: -.25in;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ā·<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Yow turned 16. Sweet 16 pa lang ako at sadyang bata, mura at sariwa pa. Biglang tumunog ang alarm, nagising ako. Kumuha ng calculator at nagminus ng 1991 sa 2010. Ayshet, 19 pala. Sabi na nga ba eh di ako sure sa panaginip ko. Sorry naman. :)</span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin-left: .5in; mso-list: l2 level1 lfo1; text-indent: -.25in;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ā·<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Naisipan ng Yow na magbalik-loob sa blogging at poof! Sumingaw ang Its YOW time na naglalayong magprovide ng mababasa para kay Ungaz at Greta lamang. Anu ba namang malay ko na may iba pa palang pwedeng makabasa? At dun nagsimula ang alamat ng pak!</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">March 2010.</span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin-left: .5in; mso-list: l1 level1 lfo2; text-indent: -.25in;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ā·<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Natapos ang aking ikatlong taon sa Nursing, nagblog ng medyo madalas-dalas tapos..</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">April 2010.</span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin-left: .5in; mso-list: l1 level1 lfo2; text-indent: -.25in;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ā·<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Start ng Manila affiliation. Tumambay muna ang Yow saglit sa Mental hospital na sobrang at-home ako at sa Philippine Orthopedics Center na lahat ng tao eh nakasabit with their fractured kasu-kasuan. </span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">May 2010.</span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin-left: .5in; mso-list: l1 level1 lfo2; text-indent: -.25in;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ā·<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Busy ako. Kaya wala man lang ako kahit isang nai-blog. Kasi busy ako.</span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin-left: .5in; mso-list: l1 level1 lfo2; text-indent: -.25in;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ā·<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Umuwi ang Ate ko from esteyts at nag-world tour kami. World of Filipinos --- the Philippines. Di ako nagkwento kahit isa dahil tinatamad ako at dahil happiness lang yung mga moment na yun. Sinimulan namin ang paglalayag ng may Anemic white skin pa me at natapos na naging Kalabawish black. Wala akong inupload na picture nun. :-|</span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin-left: .5in; mso-list: l1 level1 lfo2; text-indent: -.25in;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ā·<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Umuwi ang Ate ko para magmove-on sa not-so-perfect married life niya. Naghiwalay sila ng asawa niyang slight masama ang ugali kaya umuwi para maglibang at lumimot. Hanggang sa last day niya dito ay epektib ang pagpapasaya namin sa kanya at nakamove on na daw siya. Kaya naman pagbalik niya sa America, matapos ang isang linggo, nagkita sila ng asawa niya ulit. Taas-noo ayā¦ nakipagbalikan ito at ngayon ngaāy buntis sa ikatlo nilang anak. Yung totoo Ate?! Yung totoo lang naman. Pambihira ka mag-move on.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">June 2010.</span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin-left: .5in; mso-list: l0 level1 lfo3; text-indent: -.25in;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ā·<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Back to school para sa huling taon ng aking kolehiyo. Iām shooo exshayted. Gagraduate na me. :)</span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin-left: .5in; mso-list: l0 level1 lfo3; text-indent: -.25in;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ā·<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Nagkaroon ng bagong pelpong matapos ipadukot yung isa. Brand new 1100 with malfunctioning flashlight. Minsan, magblututan tayo!</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">July 2010.</span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin-left: .5in; mso-list: l0 level1 lfo3; text-indent: -.25in;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ā·<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Mayabong ang buhay pag-ibig ko. Ikalawang taon na ng kagaguhan. Ako na in love!</span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin-left: .5in; mso-list: l0 level1 lfo3; text-indent: -.25in;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ā·<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Nasimulang mapansin ang aking blog ng hindi ko alam kung paano. Ni hindi ako madalas mag-iwan ng bakas noon sa binabasa kong blog pero naligaw si Glentot dito sa Its YOW time. Nakaka-overwhelm madalaw ng isang idol. Nakanaman.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">August 2010.</span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin-left: .5in; mso-list: l3 level1 lfo4; text-indent: -.25in;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ā·<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Ewan ko kung anung nangyari pero natatawa ako sa mga nabasa kong comments. Nadagdagan ang bumabasa ng blog ko, from 2 naging 3. Nakakapressure ang fame!</span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin-left: .5in; mso-list: l3 level1 lfo4; text-indent: -.25in;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ā·<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Nakisampa na din sa bahay ko si Jepoy The Famous. Nahiya ako dahil tagabasa niya lang talaga me. Overwhelming ulit. Napatumbling din ako kay Ate Salbe na nagpapansin talaga ako para mapansin. Epektib naman! Napansin ang Yow.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">September 2010.</span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin-left: .5in; mso-list: l5 level1 lfo5; text-indent: -.25in;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ā·<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Nanggugulat ang Jepoy at isinama ako sa listahan niya ng Blogger of the Month. Nakakagulat dahil parang hindi naman bukal sa puso ang pagbibigay. Haha. Joke lang. Pero nakakatuwa pala mapasama sa listahan niya dahil nag-level-up ang dumadalaw sa bahay ng Yow. Nagkaroon na din ako ng followers. Mula sa 3 readers, naging 8 na. Yes! Salamas Sir Jepoy. Mahirap mang aminin pero naambunan nga ako ng kasikatan mo. Matapos ma-feature ng Yow sa blog ni Jeps, bumagsak ang career niya dahil nawalan ng credibility.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">October 2010.</span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin-left: .5in; mso-list: l5 level1 lfo5; text-indent: -.25in;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ā·<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Gamit ang mabokang salita at sagad sa butong pang-uuto, nagoyo ako kasama si Ungaz at Greta ni Jepoy at Glentot na makipagmeet sa kanila. Birthday daw ni Jepoy at imbayted kami na di naman namin pinaniwalaan agad. Sa huli, nakipagmeet pa din kami kay Glentot at Jepoy na mga nauna naming idol sa blogging. Salamas sa experience. In fairness, hindi namin nagamit ang pinahasa naming ice-pick para kung sakaling pumapatay pala yung dalawa eh may pangdepensa man lang. Kasama pala si Kikilabotz din nun. Ang masayahin at lively na si Marvin.</span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin-left: .5in; mso-list: l5 level1 lfo5; text-indent: -.25in;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ā·<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Matapos ang dalawang taon at mahigit, nawalan na ng bebe ang Yow. Pero nabuksan ang isang bagong landian. Hindi siya ang dahilan ng hiwalayan.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">November 2010.</span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin-left: .5in; mso-list: l4 level1 lfo6; text-indent: -.25in;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ā·<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Sa aking pagninilay-nilay tungkol sa aking buhay, nagawaran ko ng award ang aking sarili. Trip trip na lang din pero well-deserve ko naman lalo na ang Best in Hiatus award. More hiatus comingā¦</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">December 2010.</span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin-left: .5in; mso-list: l4 level1 lfo6; text-indent: -.25in;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ā·<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Masaya kahit natigil na ang landian. Pansamantala lang pala. Amp. Akala ko pag-ibig na ulit eh.</span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin-left: .5in; mso-list: l4 level1 lfo6; text-indent: -.25in;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ā·<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Masaya ang Pasko at pagsalubong sa bagong taon.</span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin-left: .5in; mso-list: l4 level1 lfo6; text-indent: -.25in;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ā·<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span>Masaya dahil natapos ang taon ko ng blessed na blessed.</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ganun ganun lang natapos ang 2010 and here comes 2011. Salamat sa lahat ng naging parte ng isang makabuluhang taon ko. Salamat sa hanggang ngayon eh nakikipaglokohan pa sa akin at napapabasa pa din ng blog ko. Thank you sa mga follow at comments na sobra kong naa-appreciate. Masipag ako magbasa at magpunta sa mga blog, tamad lang talaga minsan magblog kaya lahat kayo na nadadaan ay sisikapin ko ding puntahan. Samahan niyo ulit ang YOW sa panibagong taon nato. Kung ayaw niyo sumama, maiwan ka! May moo-moo diyan. Hige ka!</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Taon ko tong 2011 kaya sa susunod na magbalik-tanaw ako, mas madami ako maikukwento. O pano ba yan? Kita-kita na lang sa susunod na taon. Total Hiatus mode turn ON. Pak!</span></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAe8GYExAk_cXCoWsqKzzGYgPzJPip23NlTiOvquChX9pmM2qjGff4b9M1lZN9j4Vncww6ZOe6zBwtBJS2SAuTuPE3Lhq0p6imQuYg_m2UTlRB-8-SKhkR636-bRozZGfjtKvRtM78krYr/s1600/Untitled-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAe8GYExAk_cXCoWsqKzzGYgPzJPip23NlTiOvquChX9pmM2qjGff4b9M1lZN9j4Vncww6ZOe6zBwtBJS2SAuTuPE3Lhq0p6imQuYg_m2UTlRB-8-SKhkR636-bRozZGfjtKvRtM78krYr/s1600/Untitled-1.jpg" /></span></a></div><div class="MsoNoSpacing"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Charrr..</span></div>Unknownnoreply@blogger.com51tag:blogger.com,1999:blog-8808193084836074004.post-30947731302241105292010-12-28T17:47:00.001+08:002010-12-28T21:18:45.146+08:00Yow's Christmas.<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">Balak ko sana next year na mag-update pero dahil tinamad akong tamarin today at due to insistent public demand, makapag-update naman daw ng blog. Nahiya naman daw ako sa nagparatang sa akin na Best in Hiatus. Parang 2 weeks lang naman hindi nagpost eh. Duhr?!</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">**************************************************</span></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">BEFORE:</span></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">This year's a milestone sa aking career, anu daw? Gusto ko lang naman sabihin na after 4 years ay nakapagsimbang gabi na ulit kami ni Zetlog. At first time ito na subukan ang 4 AM mass. Simbang-madaling araw pala. Di ako excited pero hindi ako nakatulog nung araw na yun at hinintay ko na lang ang oras ng gayakan. Kung bakit naman kasi napakainit ng Pasko kahit wala namang nagpapainit, di tuloy ako makatulog at ako'y nag-iinit... sa panahon! Gumayak na kami at napurnada ang pagsusuot ko ng aking magarang jacket, nauwi tuloy ako sa polo at nagmukhang nagtitinda ng Biblia sa madaling araw. Palabas na kami ng namataang nakasarado ang gate at nakalock ito ng parang wala ng taong may karapatang dumaan. Hinanap namin ni Zetlog ang guard at nawawala ito. Nawawala din ang inday, nasaan kaya silang dalawa? Joke lang. Nawala lang talaga ang guard at late na late na kami sa simba. Kaya sumapit kami sa isang desperadong desisyon, ang pag-akyat sa bakod [akyat-bahay gag skills ON].</span></span><br />
<br />
<ul><li><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">Mababang bakod: CHECK.</span></span></li>
<li><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">Walang tao sa kalsada: CHECK.</span></span></li>
<li><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">Walang rumorondang security guard: CHECK.</span></span></li>
<li><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">Posture and Confidence: CHECK.</span></span></li>
</ul><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">Orayt! We're ready. Nauna akong umakyat at tumawa ng tumawa nung nasa tuktok na ng bakod tsaka bumaba. May padaang sasakyan kaya kunwari pagpag damit sa gilid ng kalsada ang trip ko. Sumunod na si Zetlog na nakablusang nagkulang ng tela sa likod at nakaleggings. Umakyat siya at nag-take time din sa pagtawa sa tuktok ng bakod tsaka bumaba. Parang walang nangyari tsaka kami naglakad papuntang simbahan. Buti na lang at wala ang mga guardia at kung nakita kami ay malamang dalawa lang ang bagsak namin nun. Unang bagsak, sa Bgry. Hall ng BF Homes kausap namin si Kapitan Jeremy Marquez at nagpapaliwanag ng krimeng aming ginawa. Pangalawang bagsak, sa lupa at malamang nabaril na kaming magakapatid dahil napagkamalang akyat-bahay.</span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">Pagdating sa simbahan, hinintay pala kami ni Father bago magsimula kaya pag-kaupo namin tsaka pa lang sila nag-entourage. Badtrip nga lang, ENGLISH yung misa. Hayysss...</span></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">**************************************************</span></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">DURING:</span></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">For the first time ulit, nagkaroon ng maliit na reunion ang aming pamilya last Christmas. Magkakasama kami ng natitira kong mga kamag-anak nag-celebrate ng Christmas sa Cambridge Village sa Rizal. Masaya pala ang ganun at ramdam na ramdam mo ang pasko dahil may kasama kang pamilya. Apat na taon na din kasi ang nakakalipas simula nung last na nag-pasko kami na kumpleto kaming pamilya kaya nung nag-sama-sama kami, somehow, napawi ang pangungulila sa magulang. Ang Pasko talaga sa Pinas eh ang pag-sasama-sama ng pamilya.</span></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">Enough with the drama. Ang saya talaga ng Pasko ngayong taon kahit na hindi masyadong masarap ang handa. Oo, maisingit lang ang pangungutya sa handa ng Auntie kong balik-bayan. Dahil nga 100 years na siyang nanirahan sa America, uwi-uwi niya dito sa Pinas ang mga paraan at masarap 'daw' na luto nila doon. Kung masarap ang tawag doon eh I need to see a doctor at may dysfunction na ata ang aking taste buds. Pero maliban sa pagkain, di mapapantayan ang joy na mayroon kami sa pagsalubong ng birthday ni Bro.</span></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">Happy Birthday Bro. Merry Christmas everyone. :)</span></b></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">Isa sa main event ng pasko ang gift giving at talaga namang lahat eh matutuwa kapag nakakatanggap ng regalo. Isa-isa ng pumwesto sa Christmas Tree ang aming mga Santa Claus at nagpamigay ng mga gift. Excited na akong makatanggap at ayan na nga, tinawag na ang pangalan ko at may tatanggapin na ako. Eto ang dalawa sa memorable gifts ko last Christmas:</span></span></div><div style="text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixFCNvma8jP0V8k0ikrQ3j2uwl0flLReNRzNDZ-SF_AbegG5m4gPz7HU-Nx03lNistd12P2nB2HH7UZkErsGhcicFVU9yonPdxU9ezC0RUHxVAPFkIka_f7XpV4oVwwh_0XE8_xWdDFs0o/s1600/CIMG9508.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixFCNvma8jP0V8k0ikrQ3j2uwl0flLReNRzNDZ-SF_AbegG5m4gPz7HU-Nx03lNistd12P2nB2HH7UZkErsGhcicFVU9yonPdxU9ezC0RUHxVAPFkIka_f7XpV4oVwwh_0XE8_xWdDFs0o/s320/CIMG9508.JPG" width="320" /></span></a><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">FIRST GIFT:</span></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">Sa lahat ng hindi nakakaalam, Joshua ang tunay na pangalang ng inyong lingkod at Yow ang aking palayaw. Ngunit na confused ako sa tunay kong pangalan ng matanggap ang regalong ito (Right Image >>>>). Sino si Jushua? Sino ba talaga ako? Salamat Mamiee Neeeneee sa gift. Akala niyo po kayo lang wrong speliing? </span></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMXT3Nfi2AIQ4aRD3jbMUMpY2CKqtFxJyGAXJ8lenK3uydft9Hool82j0wrUXQePyLcgkxD5a3XU1qh1QSICzhQeX4Aw0eQA0U6eCfci5hJE0OkrtxCkmrOpnKA1F9ngaAotMe5PNPEXZX/s1600/CIMG9509.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMXT3Nfi2AIQ4aRD3jbMUMpY2CKqtFxJyGAXJ8lenK3uydft9Hool82j0wrUXQePyLcgkxD5a3XU1qh1QSICzhQeX4Aw0eQA0U6eCfci5hJE0OkrtxCkmrOpnKA1F9ngaAotMe5PNPEXZX/s320/CIMG9509.JPG" width="320" /></span></a></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">SECOND GIFT:</span></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">Tama na sa wakas ang pangalan pero yung totoo?! Second choice lang ba ako sa regalong ito at may Dilbert na burado sa bandang taas ng pangalan ko? Sabihin mo Fr: Ate Ajig, di naman sasama ang loob ko.</span></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">Pambihira! Pero Thank You pa rin </span><s><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">Kuya Patrick</span></s><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"> Ate Ajig.</span></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">Ikaw, how was your Christmas celebration? </span></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">**************************************************</span></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">AFTER:</span></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">After Christmas day, umulan ng biyaya at talaga namang ang yaman ko. Joke lang. Sapat lang pala dahil mas mayaman ako last year. Kaya anu pa bang gagawin sa pera kundi lustayin. Hindi pa kami nakakanood ng MMFF (Enteng Kabisote for sure!) dahil undecided ang sissy dahil ibabayad pa daw namin sa sinehan ang 3-month old kong pamangkin na wala namang kamalay-malay sa mangyayari. Kaya ngayon, nalilito pa kami kung itutuloy ba ang planong ilagay sa paper bag o ibalot ng gift wrap ang niece ng Yow. Namasyal kami at namili SILA kahapon sa Greenhills. Yun lang. Wala namang magandang nangyari bukod sa napagod ako sa pagbuhat ng pamangkin ko, may nakita akong restaurant na Le Ching Too (Leche ka rin!) ang pangalan at may nakita akong parang pamilyar na damit na katulad ng akin. Eto oh:</span></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGouu4h8Abc7xOVHFfhe0B7NSDWTgJ3igj-CeQAZhiWLDbIalKuCBNEPOcHwr_UDylyPH_n99rdGdRbf4oiGYaH9RFGKS950vDWP_mY8EMJg1bQQZLMIl-Kjit8zBHneRk9q4qaaeUgBTi/s1600/CIMG9813.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGouu4h8Abc7xOVHFfhe0B7NSDWTgJ3igj-CeQAZhiWLDbIalKuCBNEPOcHwr_UDylyPH_n99rdGdRbf4oiGYaH9RFGKS950vDWP_mY8EMJg1bQQZLMIl-Kjit8zBHneRk9q4qaaeUgBTi/s320/CIMG9813.JPG" width="240" /></span></a></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">May ganyan din akong damit. Tuwing Friday ko lang isinusuot at ginagamit para makapasok sa school. Pero etong si Kuya eh ikinagulat ko ang paglilibot niya sa Greenhills ng naka-Friday shirt ng aming school. Lunes naman kahapon at pinanluwas niya ito ng Maynila mula sa Cabanatuan, Nueva Ecija. Tumitingin pa nga siya sa akin dahil malamang mukha akong pamilyar sa kanya, peymous kaya ako, joke lang. At sa malamang, napansin niyang nagulat ako at nakafriday shirt siya. </span></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><br />
</span></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;">Hanggang dito na muna ang kwento, see you na lang ulit after 2 weeks ng pag-hiatus. Paalam. :) Pak!</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAe8GYExAk_cXCoWsqKzzGYgPzJPip23NlTiOvquChX9pmM2qjGff4b9M1lZN9j4Vncww6ZOe6zBwtBJS2SAuTuPE3Lhq0p6imQuYg_m2UTlRB-8-SKhkR636-bRozZGfjtKvRtM78krYr/s1600/Untitled-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="color: #20124d;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAe8GYExAk_cXCoWsqKzzGYgPzJPip23NlTiOvquChX9pmM2qjGff4b9M1lZN9j4Vncww6ZOe6zBwtBJS2SAuTuPE3Lhq0p6imQuYg_m2UTlRB-8-SKhkR636-bRozZGfjtKvRtM78krYr/s1600/Untitled-1.jpg" /></span></a></div>Unknownnoreply@blogger.com35tag:blogger.com,1999:blog-8808193084836074004.post-67376692195153834452010-12-11T06:30:00.004+08:002010-12-21T03:15:17.516+08:00Meet Zetlog.<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="color: black;">Sixteen years ago, December 11, 1994, may bagong salta sa pamilya namin na umagaw ng trono ko sa mata ng aking mga magulang. Akala ni Mamang at Papang dati ako na ang bunso sa aming pamilya. Huling hirit na ako dahil may katandaan na sila parehas at mahihirapan na sa pagbubuntis ang aking ina. Ngunit, subalit, datapwat dala na rin ng ihip ng malamig na hangin dahil magpapasko noong panahon na yon, nag-painit ulit ang payrents ko at pak na pak na nakabuo for the 6th time (hobby lang, sorry naman). Nabuo at naging laman tiyan na nga ng aking nanay ang huling miyembro ng aming pamilya. Payn! Welcome Christine Lyzette Torres Villangca. Zetlog for short, ang babaeng <i>"bekols"</i>.</span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in;"><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgelKtN4iZ-ie8kARFYZOPLmS0GrmvdNIEdxVuFdIM7dWi9TiWgRK4dMBwyB1YJjM_h7fc8IjsOyF27xkLkIqXnl2oHRGdOIjFvb6XKnW6MWFURc8fjbkZsQD75-82m91Mj23RHYMLBt8P/s1600/76303_1614494015066_1617798278_1450252_1615941_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><span class="Apple-style-span" style="color: black;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgelKtN4iZ-ie8kARFYZOPLmS0GrmvdNIEdxVuFdIM7dWi9TiWgRK4dMBwyB1YJjM_h7fc8IjsOyF27xkLkIqXnl2oHRGdOIjFvb6XKnW6MWFURc8fjbkZsQD75-82m91Mj23RHYMLBt8P/s320/76303_1614494015066_1617798278_1450252_1615941_n.jpg" width="208" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Zetlog and Yow.</td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="color: black;">Menopausal baby ang aming bunso, ibig sabihin "latak". Pero kung iisipin, lahat ng menopausal baby ang nakakakuha ng pagpapala. Siya na ang bright! Siya na ang pinakacute nung baby (lang)! Siya na ang tumatalent! Hindi ko alam kung may kinalaman doon ang unti-unting pagkawala ng regla ni Nanay pero ganun na talaga, sa bunso napupunta ang lahat. Bigla tuloy ako napaisip, parang menopausal baby din ata ako? :)</span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="color: black;">Ako ang bunsong lalaki (Oo, Yow, paulit-ulit? Paulit-ulit?) at si Zetlog naman ang ultimate bunso at ang bunsong babae. At dahil dito NEVER kaming nagkasundo nung bata pa kami. Lagi ako napapagalitan ng Nanay dahil sinusuntok, sinisipa, tinutulak at inaaway ko si Zetlog nung bata pa us. Kahit sermon at palo ang kapalit nun, fulfilling pa din sa pakiramdam ang mapaiyak ko siya. O di ba? Tunay na ehemplo! Kapag magre-reminisce ako ng aking childhood, puro away kay Zetlog ang naiisip ko. Perpek!</span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="color: black;">Nag-high school ako at si Zetlog ay nasa elementary. Panahon ito na napakadami kong barkada sa barangay at kami ang mga tambay sa bawat kanto tuwing umaga at barangay tanod naman sa gabi. Lagi akong laman ng kalsada noon, in short, palaboy. Inggit na inggit ang Zetlog nun dahil paymous ako at madaming friends. Kaya naman nagsusumiksik siya araw-araw at pinagpipilitan ang sarili sa amin.</span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="color: black;">Zetlog:</span><span style="color: black;"> </span><b><i><span style="color: black;">Dikong, sama naman ako maglibot. Sige na?</span></i></b><b><i><span style="color: black;"> </span></i></b><span style="color: black;">*insert makaawa face*</span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="color: black;">Yow:</span><span style="color: black;"> </span><i><span style="color: black;"><b>Wag ka nga! Bata ka pa. Dito ka lang sa bahay. Tsaka ka na sumama kapag teen ka na.</b></span></i><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="color: black;">Yes naman. May requirement talaga ako noon para sumama siya sa amin. Makapagexcuse na lang. Ayoko talaga siya kasama noon dahil magsusumbong lang siya kay Nanay na kung saan saan ako nakakapunta. Isa pa, kunwari ulirang kapatid, ayakong makisali siya sa kagaguhan ng mga barkada ko nun kaya iniiwan ko siya sa bahay para magre-pack ng cocoa. Nawalan na lang ako ng ilulusot nung nag-thirteen na ang sissy. Buti na lang, nawalan na din ako ng friends nun kaya wala na kami makakasama.</span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="color: black;">Noong nagsimulang maging home boy na lang ang Yow at nawala na ang itchiness ng bungang-araw dahil sa kakalakad sa kalsada maghapon, puro si Zetlog na lang ang nakikita ko. Pinagbawalan na kasi ako maglibot ng Nanay ko dahil nalaman niyang n<s>agnakaw</s></span><span style="color: black;"> </span><span style="color: black;">nanguha kami ng mangga sa bukid ng kung sino mang farmer. At this point, I had no choice. Wala na ako friend kaya naman si Zetlog na ang naging sandigan ko at naging kaibigan. Nandoon pa rin ang bangayan namin dahil umaartii na siya, nagdadalaga kunwari pero mas naging close naman kami as in real tight! Naghahanap pa naman kasi ako ng kaibigan, nasa bahay lang pala matatagpuan.</span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="color: black;">Kakaibang trip? Yun kaming magkapatid. Magpapatugtog ng malakas sa bahay, sabay magsasayaw ng weird dance moves at showdown ito. Sayaw ng langaw, palaka, kangaroo, itik, o bayawak pa, naipangbato na namin sa showdown. Kapag nag-senti yung tugtog, upo naman sa sofa at magkakantahan. Babanatan niya ako ng falsetto niya at titirahan ko naman siya ng crescendo (kung anu man yun) sa awiting pinamagatang</span><span style="color: black;"> </span><i><span style="color: black;">Nothings ganna chains my Love poryu</span></i><span style="color: black;">. After ng tagisan ng talento, talk show kwentuhan naman gamit ang sarili naming language at english dictionary. For example,</span><span style="color: black;"> </span><i><span style="color: black;">"Pring kling iskring. Sizzlinghot, you know what? I'm hungryful. I want some delicacy food of the spirit."</span></i><span style="color: black;"> </span><span style="color: black;">Nagets mo? Bute ka pa. Bihira ang may makagets ng delicacy eh. Hindi ako magtataka kung bakit ang dami nagtitinginan sa amin kapag nag-uusap kami ng ganto sa publiko. What's wrongage with that? You Frik!</span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="color: black;">Sa lahat ng tao sa paligid ko, I never thought I would end up having my sister as one of my best friend. Nagsimula kaming magkagalit, sa huli kami din pala magkakasundo. I am so blessed to have a sister like Zetlog. Sobrang mainitin ulo ko lalo na kapag naghahanap ng nail cutter o kaya ay naglilinya ng balat ng egg para makabuo ng mosaic pero nandiyan si Izet na kahit halatang natatakot sa galit ko eh patatawanin ako para kumalma ang puso ko.</span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="color: black;">Recently, na-snatch ang wallet ni Zetlog with her whole allowance in it. Pagdating niya sa bahay, umiiyak siya at umakap sa akin. Pang-MMK ang eksena at nakavoice over na si Dear Ate Charo Santos-Concio. Nagulat ako at akala ko kung ano nangyari. Dikong lang siya ng Dikong kaya kinabahan ako. Akala ko may nangbastos sa kanya o anu man, kaya handa na akong sumugod sa pinanggalingan niya dala ang itak na pamana ng aming ninuno at ipagpapatayan ko siya maiganti lang. Maya-maya pa, nagkwento na siya at nakuha nga daw ang wallet niya. Na-overwhelm ako sa iyak niya at sa MMK moment kaya kinabahan ako at nung narealized ko na wala naman palang pangbabastos na naganap, ang tanging naisagot ko na lang ay</span><span style="color: black;"> </span><i><span style="color: black;">"Ang tanga mo naman!"</span></i><span style="color: black;"> </span><span style="color: black;">Hindi pala nakaktulong yung sinabi ko, kasi naman sissy, pinakaba mo me. Sorry naman.</span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="color: black;">That time, naisip ko na di ko kayang may mangyaring masama sa aking kapatid, sa aking sissy, sa aming bunso, sa aking best friend. O kahit naman sino sa aking pamilya, hindi ko kaya! Kaya from then on, nag-promise na ako na babawasan ko na ang magbitiw ng masakit na salita kapag nanakawan ang isang tao. "Tanga" na lang, para one word na lang. At syempre, babantayan ko na sila. Makapaghinto na ng pag-aaral maging body guard lang nila.</span><span style="color: black;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0in;"><span style="color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ang dami ko na sinabi eh babati nga lang pala me. Happy Birthday Zetlog. You know your Dikong loves you so much so be safe. Make us proud. Thanks for everything. You're a blessing sissy. Nagmamahal, Diksy YOW. :)</span></div>Unknownnoreply@blogger.com39tag:blogger.com,1999:blog-8808193084836074004.post-18108171268078670612010-12-02T22:35:00.004+08:002010-12-21T03:18:08.650+08:00Malinaw na Usapan.<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span><br />
<div style="font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ginising ko si Izetlog dahil nakatulog siya sa sofa for almost 2 hours. Nakatulugan na niya ang panonood niya ng pinakaaabangan niyang Grazilda. Nasaksihan ko ang hirap niyang pagmulat ng mata nung nagising siya ng yugyog at sigaw ko sa kanya. Pilit akong inaaninag habang nakatayo ako sa gilid niya. Nung tumayo na siya at nagpunta ng banyo, bumalik na ako sa trono ko at nag-blog hop ng walang humpay. Maya-maya, pumasok si Zetlog sa kwarto at ganito ang eksena:</span></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Zet: <i><b>Diks</b></i> (short for Dikong), <i><b>ako nga naman mag-internet, may papanoorin lang akong video. </b></i>(Sabay higa sa kama at pumikit)</span></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Yow: <i><b>Oh, eto na oh, manood ka na. Anu ba papanoorin mo? </b></i>(Lingon sa para tignan ang kapatid)</span></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Nung time na yun, nakahiga na siya at akap na ang kanyang unan. Ayaw pa rin niya bumangon kahit sinabi ko ng manood na siya. Sa halip na bumangon, sumagot siya sa akin.</span></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Zet: <b><i>Yung Bekols </i></b>(beh-calls). <i><b>Yung sasayawin naming Hip-hop.</b></i></span></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Yow: <i><b>Ano? Bekols? Sa Youtube ba? Oh i-search mo na oh. Tumayo ka na diyan.</b></i></span></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Eh ayaw patinag ni Ate at talagang di pa din tumayo.</span></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Zet: <i><b>Oo. Sasayaw kami sa school. Bekols nga.</b></i></span></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Yow: <i><b>Bekols? Anu bang Bekols? How do you spell'et? </b></i>(Napa-english na me)</span></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Zet: (May slight na galit at diin sa sagot) <i><b>Bekols?! H-Y-G-E-S. Bekols! </b></i>(Sabay bangon ng ulo at duro sa akin)</span></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Yow: (Nagtype ako ng HYGES) <b><i>Eh bugok ka, wala namang lumalabas. Anu bang Bekols yun? Anung sayaw ba yun? Pambihira ka!</i></b></span></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Zet: <i><b>Bahala ka na nga! Di ko na papanoorin. Bukas na lang.. Bekols nga sabi eh!</b></i></span></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Natapos ang usapan dahil nakatulog na siya at siya pa ang galit. Bastusan ito at talagang nagsasalita pa ako ng kung anu-anong shit eh tinuluan na pala ng laway ang unan niya at nasa Puerto Galera na siya sa panaginip. Pambihira! Nilubayan ko na ang Youtube at nagbasa ulit ako ng blog.</span></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Kinabukasan, nagising ako na nakapasok na sa school si Zetlog. Di ko tuloy naitanong yung pinapahanap niyang Bekols. Maghapon ko inisip ang walang-hiyang Bekols dahil nararamdaman ko ang galing-galing nun sumayaw kaya mahirap hanapin ang video. And you know, I'm an avid fan of great dancers kaya interesado talaga akong malaman. Dapat itetext ko na si Zetlog kung saan ba niya napanood ang pemus na Bekols pero hinintay ko na lang na magkita kami sa bahay at dun namin pag-usapan.</span></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Hapunan, nun ko lang naaalala na itanong sa kanya ang bumagabag sa akin maghapon.</span></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Yow: <i><b>Sissy, ano ba yung sinasabi mong Bekols kagabi?</b></i></span></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Zet: <b><i>Ha? Anung Bekols?</i></b></span></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Yow? (WTF?!) <i><b>Anung ha? Abe pinapahanap mo sa akin yung Bekols na sumasayaw kamo at sasayawin niyo sa school. Pambihira ka! Nagagalit ka pa nga kagabi.</b></i></span></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Zet: <b><i>HAHAHAHA. Anu bang Bekols Diks? HAHAHA. Wala akong natatandaan. Kadiri naman. Sabi ko, Bekols?</i></b></span></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Yow: <i><b>OO! Walang hiya ka! :|</b></i></span></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">At tulog nga pala the whole time ang walang hiya kong Kapatid. Kunsumido pa naman ang mukha ko noon kapag nakita niyo sa kakahanap ng Bekols. Di naman pala nabubuhay sa mundo ang mga Bekols. Shetness. Pinak na pak ako ng Zetlog. Amp. Pinagtawanan na lang namin lahat ng pinagsasabi niya sa akin buong gabi habang kumakain. Oo, yung tipong mabilaukan-style of laughing. </span></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></span></div><div style="font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">MORAL LESSON: Minsan sa buhay, may dadating na hindi natin alam kung ano.. dahil hindi naman talaga nag-eexist ang damoho! BEKOLLLLSS.</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; font-family: 'Times New Roman'; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxileHI-2njiohcAJ7ndC-DU8QBZAo_Af5v661BAVbNEaVc5WA1qVr9Qd15nY4VFiM6KJhjvzrmMJDdJJntxJ6yeIXp-mCt_SzXuPva7HW3qkBDWgSU_B6dehwkH79M4aRmv7IGd5t3EvO/s1600/Untitled-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="color: black;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxileHI-2njiohcAJ7ndC-DU8QBZAo_Af5v661BAVbNEaVc5WA1qVr9Qd15nY4VFiM6KJhjvzrmMJDdJJntxJ6yeIXp-mCt_SzXuPva7HW3qkBDWgSU_B6dehwkH79M4aRmv7IGd5t3EvO/s1600/Untitled-1.jpg" style="cursor: move;" /></span></a></span></div>Unknownnoreply@blogger.com25tag:blogger.com,1999:blog-8808193084836074004.post-32791813479774410992010-11-29T02:47:00.000+08:002010-11-29T02:47:35.618+08:00Best Wishes.<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Sabi nga ng mga matatanda, <i>a</i></span><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; line-height: 18px;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ng pag-aasawa ay hindi parang kanin na isusubo na 'pag napaso ay maga ang dila</span></i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">. Hindi ko sure kung tama, ang sigurado lang eh kinuha ko yan sa luma kong post para may pang-intro ako. Nasa simbahan ako kanina at hindi para sa aking burol. Hindi totoo ang chismis ng mother of six na si <a href="http://greta-licious.blogspot.com/">Greta</a> na ako'y nakahimlay na at nakikihuli na ng manok ni San Pedro. Kinuha kasi akong abay (secondary sponsor) ng aking pinsan sa kabilang nayon ng Balite para sa kanyang kasal. Close na close kami ni Ate Cecilia (bride) kaya di ako nagtataka na nandoon ako sa invitation at naging utusan para magkabit at magtanggal ng cord. Sa sobrang close namin, nagulat ako kanina na siya pala si Ate Cecilia at ang nickname pala niya ay Che-che. Nakakagulat..</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; line-height: 18px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; line-height: 18px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Hindi ito ang unang beses na kinuha ako sa isang okasyon ng mga taga-Balite. Ang first time ay ang pag-ninong ko sa isang batang calbo na anak din ng isa ko pang pinsan. Naikwento ko na yun dito sa blog ko noon mula sa personal nilang pag-invite sa akin dito sa bahay at ang pagiging close din namin dalawa. <a href="http://itsyowtime.blogspot.com/2010/04/mabuhay.html">Try mo basahin</a> kasi walang nagbasa ata nun dati at umani siya ng betlog na comment. O di ba? Peymous.</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; line-height: 18px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; line-height: 18px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Si Zetlog lang ang kasama ko kanina at nasa Manela ang Sanse. Pagdating ng simbahan, hindi pa simula at kami pa lang ang tao na aattend ng kasal. Sa bandang unahan ay may nagpi-pre-baptismal seminar dahil may bibinyagan bago ang kasal. Natapos na ang binyag at may ilan na din na dumadating. After ng binyag eh may lumapit kay Father na nakabarong na akala ko eh magpapabinyag din. Trip niya lang mag-outfit at nagsuot siya ng barong. Nagsalita ang Padre at sinimulan ang pagkukumpil (confirmation) na akala ko ay binyag. Pagkatapos nun, lumapit ang nakabarong sa wedding organizer na itago na lang natin sa pangalang Ate Jocelyn (dating Kuya Jose). Laking gulat ko na siya pala ang ikakasal at ang groom ng pinsan ko. Sa sobrang kahandaan niya, nun palang siya nakumpilan right before his wedding. Orayt di ba? Inayos na kami ni Ate Jocelyn at nagsimula ang entourage. Nagsimula na ang kasal.</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; line-height: 18px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; line-height: 18px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">May lakad si Father at nagmamadali kung magkasal. Nahikab lang ako, nasa pagsusuot na ng singsing. Nung ipinapasok na ng groom ang kanya sa pinsan kong babae, bakas ang saya sa kanyang mukha [hindi ito porno]. Natapos ang kanilang repeat after me salita at naisuot na ang singsing ng nagsalita ang Pari: "<i>Kiss mo.</i>". Kabod namang nagsinguso ang dalawa at naghalikan. Nagulat ang Pari at kitang-kita ko ang pagpigil niya sa halikan. Excited kasi si Kuya. "<i>Yung singsing, singsing pa lang ang hahalikan. Sabik ka eh</i>" banat ng Pari. </span></span><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; line-height: 18px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Sugapa sa halik dapat? </span></span><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; line-height: 18px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Nagtawanan tuloy ng solid ang mga tao ng simbahan. Nambabara na din si Father. Natapos ang kasal at nagkainan sa reception.</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; line-height: 18px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; line-height: 18px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">May weird na naman akong naisip sa simbahan nung ako'y nakaupo at yun ay ang aking kasal sa future. Lahat ng tao ay nangangarap ng isang magandang kasal mapababae man o lalaki. We all have our own concept of a dream wedding. Noong bata pa me, ang gusto ko lang na kasal ay katulad ng napanood ko sa Saksi ---- underwater wedding. Mahilig kasi ako sa sisiran ng mga malalalim na ganyan lalo na kung may makikita kang perlas. Ang cool pa ng kasal kasi pati si Father eh nasa ilalim at kumukumpas lang para magkaintindihan. Okay na sa akin ang ganung klaseng kasal dahil hindi naman ako choosy. Hindi na kailangan ng magagarbong damit at preparasyon dahil maganda na ang ilalim ng dagat para ayusan pa. Sinukuan ko lang ang pangarap ko na kasal na yun noong naisip ko kung paano ang mangyayari sa <i>You may now kiss the bride </i>portion? Nahirapan ako bigla huminga at naisip na ikamamatay pa pala namin ng future wifey ko ang ganung setting magkahalikan lang. Kaya lubayan!</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; line-height: 18px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; line-height: 18px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ngayon, kapag nag-iimagine ako ng aking kasal, ang naiisip ko na lang ay normal na church wedding free from sea-weeds at kalansahan. A simple but memorable wedding na lang ang gusto ko na may pambihirang paglakad sa aisle. Yes, dapat kakaiba ang pagpasok ko, ng buong entourage at ng bride ko papuntang altar ng simbahan. Sa natural ko na ding paglilikot at pagkilos na parang kiti-kiti, noong napanood ko ang video na to, bigla akong naimpluwensyahan na ganito na din ang gusto kong kasal. Panoorin niyo:</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; line-height: 18px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><iframe frameborder="0" height="344" src="http://www.youtube.com/embed/4-94JhLEiN0?fs=1" width="425"></iframe></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Matagal ng kumalat ang video na yan sa facebook at pati ako eh napapaindak sa kinauupuan ko nung pinapanood ko. Kahit ano na ang mangyari sa ibang detalye ng kasal ko, basta dapat ang simula eh ganto. Sana lang eh pwede ang gantong kasal sa simbahan at magpapatugtog sila ng "Forever" ni Chris Brown doon. For sure, magiging memorable yun sa akin, sa future wifey at sa magiging bisita namin non. O di ba? 19 pa lang ako ang landiiii ko na at kasalan agad ang naiisp. Eh bakit ba?</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ikaw, anung pangarap mo sa kasal mo? Wow, may interaction. Pak!</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCpzm5b_AB52gX1CYDYsy0rfAUeLqmuy0pr-42mShva5-_mUKzSkP5_l0qDUhvXStcRDsD-m4QyttNTu5npRW6f24jRDAlQ1EbO6-gMCielXlXPpfCj_pitEYq-4o7eYnd2YTzee8CdiDF/s1600/Untitled-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCpzm5b_AB52gX1CYDYsy0rfAUeLqmuy0pr-42mShva5-_mUKzSkP5_l0qDUhvXStcRDsD-m4QyttNTu5npRW6f24jRDAlQ1EbO6-gMCielXlXPpfCj_pitEYq-4o7eYnd2YTzee8CdiDF/s1600/Untitled-1.jpg" /></a></div>Unknownnoreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-8808193084836074004.post-88566880604418317922010-11-21T03:42:00.003+08:002010-11-21T03:46:34.248+08:00Dearest Ama,<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Kamusta na kayo diyan? Recession pa din ba sa US to the A? Oo na, ikaw na ang may driver's license sa ibang bansa. Ikaw na din may green card! Pambihira ka naman oo, bigla ko kayong naaalala kapag nagagawi ako sa channel 2 at palabas ang FPJ Cinemas. Fanatiko ka kasi nun eh at tandang tanda ko pa nung sinama niyo kami ni Zetlog sa movie date niyo ni Maderdear ng <i>Pakners! </i>starring FPJ and Efren "Bata" Reyes. <i>A family that watches FPJ film together stays forever. </i>Namimiss na namin kayo ni Nanay. Arte much?</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOnSHM3tsjLMUPTzsDE3aWxpj4Lpg88S3ItekkTQkNKW3yRHjILjQ5hKDgUWahUX5BRit0LuZpYNANh2xb8qJjshA9UcQsXNCgTNX_10Ou3rInW69RKaI_LaraVyjdd8gLwFL7WYNJJeVo/s1600/AMA.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="232" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOnSHM3tsjLMUPTzsDE3aWxpj4Lpg88S3ItekkTQkNKW3yRHjILjQ5hKDgUWahUX5BRit0LuZpYNANh2xb8qJjshA9UcQsXNCgTNX_10Ou3rInW69RKaI_LaraVyjdd8gLwFL7WYNJJeVo/s320/AMA.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Look-alike ko daw siya. :|</td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Apat na taon na tayong hindi nagkikita, mukha na akong artistahin ngayon kaya pasensya ka na kung hindi ko na mapagbibigyan ang hiling mo na i-claim ko na magkamukha tayo. Maliligo ka na kasi araw-araw para makahabol ka sa akin ng konti. Konting ihip ng hangin lang kasi eh urong-betlog ka na at takot na agad sa tubig. Ihipan mo sa gabi, nakatalukbong ka na agad. Wag ganun, pano na lang ang iniingatan mong macho-gwapito image. Namimiss ka na din pala ng mga katong-its mo at kainuman. Wala na kasing gumigiling sa saliw ng musika ng <i>Touch-by-touch</i> kapag kinakanta dito sa baryo. Di na ako nagtataka kung bakit makislot din akong tulad mo.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Naalala mo ba nung birthday ng kaklase ko nung grade 3 me Paderdear? Nagpaalam akong pupunta ng bukid nun para makikain ng sopas at spaghetti at pumayag ka, May bilin ka lang na wag kami sa pilapil dadaan kasi araw ng mga ahas nun at sumagot ako ng may ngiting oo. Sa sobrang sarap ng sopas, nakalimot ang Yow at ng magkaayaan sa bukid eh sumama ako agad. Di naman pala totoo ang araw ng mga ahas. Panakot mo lang yun. Isang lasing na Tasyo naman kasi ang humabol sa amin sa pilapil at hindi ahas. Hanggang ngayon naguguluhan ako, siya ba yung ahas na sinasabi mo? May isyu ka kay Tasyo paderdear? Pambihira! Di ko makakalimutan ang tagpo na yun dahil sa kakamadali ng takbo sa pilapil dahil sa paghabol ni Tasyong ahas, nadulas ako ng solid sa putik at ginawang kamang malambot ang palayan. Parang ang tanga ko lang? Nakatakas kami nun kay Tasyo pero nakauwi akong nakataong-putik festival costume.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ano? Naalala mo na ba? Eto pa kadugtong. Pagdating ko sa bahay, madilim na at laking tuwa ko na parang silhouette ni Lola ang natatanaw ko sa malayo sa ating terrace. Yes, nakaligtas sa pagalit mo. Paglapit ko sa pintuan, nalinawan na ako na ikaw pala yun at handang sumalubong sa akin. Kung makayuko ka naman kasi, daig mo pa may osteoporosis sa malayo. Nagulat ka sa itsura kong putikan at nagalit dahil halatang nagpunta kami sa pilapil. Hindi mo na ako pinagpaliwanag that time at inassess kung may kagat ako ng ahas o senyales ng pagkalason. Kabod mo na lang ako hinila papuntang kusina at initsa kay Nanay. Naks.. Answeet. :) Kill Bill na ang mga sumunod na eksena. Yung totoo? Nagalit ka ba o nagpoot sa pagtawid ko sa pilapil? Di ko sure kung galit ka that time dahil binabato mo na ako noon ng bote ng suka, toyo, paminta at bawang. Naputikan ako, hindi ako adobo! Nung naubusan ng ibabato, binuhat mo na yung electric fan at nagbantang ipangbabambo sa akin. May galit Kuyang? May galit? Bute napigilan ka ni Nanay, pinakalma ka at pinalayas sa kusina. Ang nanay naman nung wala ka na, sinikmuraan ako na parang suntok na walang bukas. Matapos ang buwis-buhay na stunts, tsaka niyo ako pinaligo. Nung nakita ako nagmumukmok, sinuhulan niyo ako nun ng singkwenta at pinabili ng halo-halo at flying saucer. Nakakatouch... </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">I suggest, tigilan na ang panonood ng FPJ ha? Masyado na kayong nagiging action star. </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Di niyo man lang nakilala si Bebe, Ama. Naging kami at naghiwalay ng wala kayo. Isang fiesta dito sa atin dati, for the first time may pinakilala ako sa inyo noon. Pagkapakilala, nagwalk-out ka at pumasok sa loob ng bahay. Akala ko nagalit ka at nadisappoint, nun pala nanghaltak ka na naman ng taong kumakain at pinaharap sa amin. Ipinapakasal mo na kami sa bisita nating pari. Pwede naman Paderdear eh pero... atat dapat? Atat? Di ko tuloy maipagsabi na strict ang payrents ko. Isa ka pa kasing ipinangbubugaw ako ultimo sa tindera ng grocery ni Robot.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Namimiss ko na talaga kayo. Magpapasko na naman na wala kayo dito. Dinadasalan pa lang ang pagkain nung huling Pasko mo dito, nakanguya ka na agad at namamapak ng lechon. Nawalan pa ng bulaklak ang roses natin na tanim kasi napitas mo na pala agad at binigay mo kay Nanay nung Merry Christmas na. Kunwari sweet? Pfft. Kapayat mo, wala kang glucose sa katawan no. Basta pagipunan mo na ang paguwi mo dito at gagraduate na ako. Salamat sa tulong niyo ni Nanay sa akin. Ibabalik ko yun pag ako nagkatrabaho. Yung diploma ko? Yun na lang ang regalo ko sayo ha? <b>Happy Birthday Ama</b>. Yow loves you. :)</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">_________________________________________________________________________________________</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Yung totoo? Madrama dapat ang post? Nakadraft na to kasi dati para sa bday ng tatay ko last November 1. (</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">*Nakakabilib ka kapag umabot ka dito.*) </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Nakita ko na lang na hindi ko pala naishare. Kaya ngayon na lang. Parang nalate lang ng bahagya ang bati. Sorry naman. :) </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCpzm5b_AB52gX1CYDYsy0rfAUeLqmuy0pr-42mShva5-_mUKzSkP5_l0qDUhvXStcRDsD-m4QyttNTu5npRW6f24jRDAlQ1EbO6-gMCielXlXPpfCj_pitEYq-4o7eYnd2YTzee8CdiDF/s1600/Untitled-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCpzm5b_AB52gX1CYDYsy0rfAUeLqmuy0pr-42mShva5-_mUKzSkP5_l0qDUhvXStcRDsD-m4QyttNTu5npRW6f24jRDAlQ1EbO6-gMCielXlXPpfCj_pitEYq-4o7eYnd2YTzee8CdiDF/s1600/Untitled-1.jpg" /></a></div>Unknownnoreply@blogger.com36tag:blogger.com,1999:blog-8808193084836074004.post-62261722173139084842010-11-14T01:53:00.000+08:002010-11-14T01:53:01.651+08:00Multi-awarded.<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Usong uso ang mga blog awards ngayon na kinakalat at ipinapasa ng mga blogger. <i>Ipasa mo ang award mo</i> ang tema nito at parang yung nausong chain message noon sa text. Ang kinaiba lang, hindi kasama sa rule na kapag hindi mo pinasa ay mamamatay ang mahal mo sa buhay o kapag pinasa mo naman ay mahahalikan ka ngayong gabi. Meron din namang solid na award akong nabasa na hindi pwedeng ipasa sa iba via blutooth o kaya e text message kahit unli ka pa. Mahitik ang bigayan ng award ngayon sa blogosphere as a sign of appreciation ng award giving bodies (bloggers) sa mga tingin nila eh magilas na (kapwa) blogger. Minsan na din akong kunwaring na-appreciate at mapalad na napansin ng isang <a href="http://iamalivingsaint.blogspot.com/2010/09/blogger-of-month-september-edition.html">sikat na Jepoy</a> kahit na ikinasira ng career niya ang pagbilang sa akin sa prestigious award shit niya. That's what you get biatch! Pero I am grateful pa rin sa malupit na acknowledgement na naibigay sa akin. Maraming salamat din sa award from <a href="http://neneleah30.blogspot.com/p/awards.html">Ate Leah</a> at <a href="http://blackinkkiko.blogspot.com/2010/11/unang-award.html">Kiko</a> sa pagtanggap ng suhol at ibilang ako sa kanilang listahan ng peborits. :) Naipadala ko na ang bigas at mga kakanin sa address na binigay niyo. Thank you pf0eh! :)</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Bukod sa mga nabanggit, madaming award na rin ang tinanggap ko dala ng aking sipag at tiyaga. Tulad na lang nung elementary pa me, nakuha ko ang <b><i>'Most Industrious'</i></b> ribbon na kulay neon green dahil sa sipag ko sa pagtitinda ng barbecue, spaghetti, palabok, at mga pastilyas na paninda ni Ma'am. Wala rin kasing nakapantay nun sa aking gilas sa paglilinis ng banyo pati na rin sa voluntary na pagtitinda ko sa school canteen. At ako na nga ang nagwagi, ang sipag sipag ko. :) Akala ko estudyante ako, helper pala pinasok ko. Nakakahiya naman sa tuition fee.</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br />
</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Recently, nakatanggap ako ng mga bagong awards bukod sa mga nabanggit ko na sa first paragraph. Hindi naman sa pagmamalaki pero I think, well-deserved naman ni Yow ang mga natanggap na awards. Ako na! Oo, ako na nga! At eto na sila:</span></span><br />
<br />
<ol><li><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"><b>BEST in HIATUS award</b></span> - Hindi na ako nagtaka nung natanggap ko ang award na ito. Ako lang naman ang blogger na biglaang nawawala ng one to two weeks ng walang abiso sa 5 kaibigang nagbabasa ng blog ko (shet! i'm so pemous). Eh bakit ba kasi? Nanay? Magulang? Nagpapaalam dapat? Malapit lapit na mag-isang taon ang<i> Its YOW time </i>and I am proud to say na 3/4 ng buong taon na yun eh hindi ko inupdate ang blog ko. Busy busyhan din kasi at hindi maisingit sa schedule. Dinadaig ko ang OFW kung makapaghiatus at kung makaclaim na ako eh busy sa buhay. Pagbalik ko kanina eh nasabit sa good-looking face ko ang mga sapot dito sa bahay ko. Like there's so many sapot and agiw like euw then its so dirty na telega! Sorry naman. Thank you for this award. :)</span></span></li>
<li><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"><b>LIBOGLESS award</b></span> - For the second time, hindi ako nabigla nung natanggap ko ang award na to. Wholesome ang blog ko tapos mabuting tao at malinis ang puso ng Yow na may-ari kaya walang naiisip na kamunduhan na literal. Nung nagets ko kung para san ang award, lalo ako natuwa dahil akong ako nga. Ako na! Para pala ito sa mga blogger na walang mai-blog dahil nawawala ang libog sa pagbablog. Ang sarap at ang saya magblog pero dumadating talaga sa point na bloggers fall out of libogness sa pagbablog. Sa katulad ko pang responsableng estudyante, (FINE!) medyo responsableng estudyante na madaming ginagawa at madaming iniisip, di ko na maisingit ang pag-iisip ng salitang itatype para mabasa ng limang tao. Sumasabay pa ang shitty problems na meron ang mga taong nadadarang at natutukso din eh wala na, nadepress na ako. Lalong nawala ang libog. Ang hirap pa naman magsulat ng may nararamdaman dahil nagrereflect sa sinusulat mo kahit ang saya ng sinasabi mo. <i>"Nadapa si Juan at nangudngod sa ta* ng kalabaw na may bubog in it. Ahuhuhuhu."</i> Nagrereflect nga di ba? Sorry naman. Pero THINKSYOWBEYRIMATS sa award. :)</span></span></li>
<li><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"><b>MAKA-JUAN award</b></span> - Nagulat ako nung natanggap ko to, I was like WHAAAT?! Arte? Oo, kasi naman hindi ako makabayan, hindi nangingibabaw ang nationalism sa aking puso at isipan, at isa akong unregistered voter (sa lahat ng uri ng election :] rakenrol). Nung maliwanagan tungkol sa parangal, natuwa naman ako napansin ang katangi-tanging talent kong pagiging<b><i> tamad</i></b>. Naubusan kasi ako ng maintenance para sa sakit kong Katamaranism Syndrome. Per hour ang atake at fatal na nga ata ito kaya lagi na akong tinatamad. Sobrang hirap labanan ng katamaran lalo na sa katawang may kapaguran daba? Lagi akong pagod therefore lagi akong tinatamad mag-isip. Tapos depressed ka pa, tapos tigang ka pa. E di wala ng pag-asa ang buhay ko. Sorry naman. :)</span></span></li>
</ol><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Sa nagbigay ng award, maraming salamat at nagkapost tuloy ako ng panibago. Alam kong masusing pinag-aralan kung sino ang karapat-dapat at talagang napili akong manalo fairly. Sa aking five readers, pasensya na kung bihira magpost. Wag na lang kayong magsasawa na bumalik balik. Makapagnilay-nilay nga sa magagandang site dito sa web para magbalik ang libog ko sa lahat ng bagay. Sabi nila madami daw nakakagana dito eh, kasi ako wala talaga alam tungkol sa mga pampagana at pampalibog (sa blog) na yan. <b>AS IN WALA</b>. Thank you ulit sa anonymous blogger na nagbigay ng award. Ayaw pa niya magpakilala pero bibigyan ko kayo ng clue. Sa kanyang pangalan ang huling tatlong letra na makikita niyo at the end of this post. Pak na pak na pak siya! Thank you... :)</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSJa7OmQwAA0_xIsAV8uhDyOTQ3mNGfGMNVYJl5kZ56RvvwwwqS9Bsf4u_KCybFFjDtq0S-1aMRU5USWuilQH_I9AJAYTmC1ExNsmBZ_IYYNCojNdHZ8KZfAbFK2kpXBD2dfGWTDEwItGA/s1600/Untitled-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSJa7OmQwAA0_xIsAV8uhDyOTQ3mNGfGMNVYJl5kZ56RvvwwwqS9Bsf4u_KCybFFjDtq0S-1aMRU5USWuilQH_I9AJAYTmC1ExNsmBZ_IYYNCojNdHZ8KZfAbFK2kpXBD2dfGWTDEwItGA/s1600/Untitled-1.jpg" /></a></div><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br />
</span></span>Unknownnoreply@blogger.com42tag:blogger.com,1999:blog-8808193084836074004.post-90828736605727243332010-11-01T15:42:00.000+08:002010-11-01T15:42:19.163+08:00Halloween Special<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 13px;">Halloween at kung anu anung katatakutan ang hit na hit na usapan ngayon sa blogosphere at sa FB. Usong-uso. Napapanahon. Kaya makikisawsaw ang Yow sa pagkukwento ng sarili kong experience para pampasaya ng Halloween. :)</span></span><div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 13px;">Hindi ako naniniwala na may multo at kung meron man gusto kong makakita. Hindi ako matatakutin at solid na nakikipagsabayan ako pagdating sa mga scary shits. Pero may kwento ako na hindi ko rin naman pinapaniwalaang kagagawan nga ng kung sinong espiritu, gusto ko lang i-share.</span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 13px;"><br />
</span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 13px;">One night, sa dirty kitchen dito sa bahay, pinapabuksan sa akin ng sissyng ex-buntis ang mga de-lata at pinaghihiwa ng cheese na gagamitin niya para sa kanyang fruit salad. Handa namin yun para sa death anniversary ng Kuya ko kinabukasan. Kinuha ko ang can-opener at sinimulang paikutan isa-isa ang fruit cocktail, condensed milk at nestle cream. Oo, dapat sabihin ang recipe! Sa saliw ng musikang <i>"Apple Bottom jeans, Boots with a fur"</i> na nagmumula sa aking cellphone, umiindak kong ginagawa ang inutos sa akin. Maya-maya pa, lumabas si Kuya Toto (asawa ng sissyng ex-buntis) para kumuha ng tubig at saglit na nakiindak sa akin. Hindi ko namalayan, wala na pala siya dahil giliw-na giliw ang Yow sa pagbubukas ng de-lata. </span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 13px;"><br />
</span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 13px;">Magsisimula na akong maghiwa ng cheese kaya pinatay ko na ang music. Naupo ako at tinaguyod ng mala-anghel kong tinig ang musika na aking kailangan. Nasuya din naman ako sa angelic voice ko kaya tumigil din ako agad. Nung tahimik na ang paligid, biglang may tumunog na bagay at sure ako na isa itong electric fan. Dinig na dinig ko ang tunog ng pagpihit para bumukas ang fan at ang unti unting pagbilis ng ikot ng elisi nito. Huminto ako para pakinggan kung saang nanggagaling yung tunog at natunton na mula ito sa Mini Sala namin sa harap ng dirty kitchen. May sofa dun at may maliit na fan pangtanggap sa mga dadating na bisita. Paboritong tambayan ni Kuya Toto ang pwesto na yun kaya naman napaisip ako na baka dumirecho siya dun pagkakuha ng inumin. Biglang may nagregister na naman na panibagong tunog sa tenga ko at boses yun ni Kuya Toto, nasa banyo pala siya at kumakanta habang naliligo. Dun ko narealized <i>"Pambihira, sinong nagbukas ng electric fan dun sa Mini Sala?"</i> Dahan dahan na akong tumayo at sinilip kung may tao sa sala. SUPRISA! Walang tao. Lumapit ako sa fan at wala talagang tao. Nakalock din naman yung pinto papasok dun kaya walang makakapasok. Pinatay ko yung fan at bumalik sa paghihiwa ng cheese. Hanggang ngayon napapaisip pa din ako kung sino talaga nagbukas ng maliit na electric fan. Nilinlang kaya ako ng sarili ko at bigla kong pinihit ang malayong fan o may participation si Kuya na magdedeath anniversary that time? Ang cute magparamdam ng kuya ko kung ganun, kinabog ang puting paru-paro na dating uso.</span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 13px;"><br />
</span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 13px;">May ano ba talaga tuwing alas-tres ng madaling araw? Pakisagot naman Madlang Pipol. Ewan ko kung anung relevance ng time na yan pero naranasan ko nang magising ng sunod-sunod na araw sa ganyang oras. Hindi lang basta basta gising, twice ako nagsleep walk sa eksantong 3 AM. Yes, madlang pipol, sleep walker ang Yow nung kanyang kabataan. Way back to my high school days, nung panahong andito pa sila Mamang at Papang, nung time na ang normal na gising ko para pumasok sa eskwela ay 5:30 AM, naganap ang pangyayari.</span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 13px;"><br />
</span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 13px;">First Time. Hindi ko alam kung anung oras ako natulog nun at hindi ko na rin matandaan kung anung year ako pero tanda ko pa na ihing ihi ako that time. Sa kalagitnaan nga ng masarap na tulog, nananaginip ako na ihing ihi na ako. Kaya sa aking panaginip, tumayo ako para pumunta ng banyo. Hindi ko alam nun na tumayo nga pala ako sa aking kinahihigaan at dahan dahan naglakad. Sa panaginip ko, tinahak ko ang daan papunta sa pinto ng banyo para umihi pero ayaw nitong mabuksan kahit anung pilit ko. Maya-maya pa, bigla na lang akong nagising sa malakas na sampal ng Nanay ko at bumalik sa ulirat. Ang tanong agad ng Mamang sa Yow: <i>"Eh bakit ba pilit mong binubuksan yung bintana? Anu bang gagawin mo?"</i> Pagtingin ko nga sa aking harapan mula sa pagkakalingon sa aking ina ay nakaharap ako sa bintana at nakahawak ang aking kamay sa bukasan. Sumagot ako na iihi at agad dumiretso sa banyo. Buti na lang hindi ko pa nailalabas ang etet ko nun kung hindi, naihi na ako sa kwarto, nakita pa ng Nanay ko. </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; font-size: 13px;">Pambihira! </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; font-size: 13px;">Pagdaan ko ng sala matapos umihi tumingin ako sa orasan at eksaktong 3 AM ang oras. Pak!</span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; font-size: 13px;"><br />
</span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; font-size: 13px;">Second Time. Ang sleep walk ko nung pangalawang beses ay parang love, sweeter the second time around. Mas madaming nangyari at mas madami akong kilos nitong pangalawang pagkakataon na nagsleep walk ako. Pagkagising bago pumasok, kasama na sa nakasanayan kong routine ang pagkain ng umagahan habang nanonood ng Unang Hirit sa aming sala with extended legs sa sofa. At ganire na nga ang aking sleep walk, hindi ko alam kung ano nangyari pero naabutan ako ng aking Mamang na nanonood ng TV habang may plato sa lap at may hawak na kutsara't tinidor, todo subo ng pagkain galing sa walang laman na plato. O di ba? Talent yun. Bute na lang at sensitibo ang senses ng aking Nanay sa kahit mahinang tunog o kaluskos kaya nagising siya sa ugong ng TV na wala namang palabas. Hindi naman ako makakapunta sa sala ng hindi naglalakad kaya sa malamang eh sleepwalking ang nangyari. Kumuha pa talaga ako ng eating utensils at sinaksak ang TV para todo eksena. Pambihira! Once again, ginising ako ng Ina sa pamamagitan ng malakas na sampal. Bute na lang disoriented ako at hindi ko masyado naramdaman ang dalawang sampal na binigay na niya sa akin. Pagbalik ko sa reality, tinanong ng Nanay ko kung bakit ako kumakain at nanonood ng TV. Galit pa kong sumagot na <i>"Gagayak na ako, malelate ako oh!!" </i>Sabi sa akin ng Mamang, tignan ko nga daw ang oras kung dapat na gumayak at pagtingala sa orasan... CHARAN: 3 AM.</span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; font-size: 13px;"><br />
</span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; font-size: 13px;">Anung meron sa alas tres ng madaling araw?</span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; font-size: 13px;"><br />
</span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 13px;">Napahaba na ata ang kwento ko pero hindi pwedeng hindi ko maikwento ang PINAKAKAHINDIK-HINDIK sa lahat. Ang kakabog sa umandar na electric fan at ang dudurog sa kwento ko ng sleepwalk. Nangyari ang kahindik-hindik na eksena tanghaling-tapat last week lang. Kukuha ako ng tubig at nakita ko ang lola ko na hinuhuli ang maliliit na bagong panganak na kuting (pusa). Nagulantang ang mundo ko sa sumunod na eksena. Karga ng Lola ang pusa na parang bata habang hawak ang isa nitong paa sabay turo ng </span></span><i style="font-family: Arial; font-size: 13px;">"Sa Ngalan ng Ama, ng Anak, ng Diyos Espiritu Santo. Amen." </i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 13px;">Nahiya naman daw ako sa pusa. Nag-basic catechism ang Lola ko at tinuruan ng sign of the cross.... ang pusa! Pak na pak! Nakakashock. Happy Halloween Everyone!</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCpzm5b_AB52gX1CYDYsy0rfAUeLqmuy0pr-42mShva5-_mUKzSkP5_l0qDUhvXStcRDsD-m4QyttNTu5npRW6f24jRDAlQ1EbO6-gMCielXlXPpfCj_pitEYq-4o7eYnd2YTzee8CdiDF/s1600/Untitled-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCpzm5b_AB52gX1CYDYsy0rfAUeLqmuy0pr-42mShva5-_mUKzSkP5_l0qDUhvXStcRDsD-m4QyttNTu5npRW6f24jRDAlQ1EbO6-gMCielXlXPpfCj_pitEYq-4o7eYnd2YTzee8CdiDF/s1600/Untitled-1.jpg" /></a></div></div>Unknownnoreply@blogger.com27tag:blogger.com,1999:blog-8808193084836074004.post-9647394191736768882010-10-26T00:27:00.000+08:002010-10-26T00:27:40.432+08:00Bloggers Meet-up.<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><b>BEFORE:</b></span></span><br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOVIjO_6Ddb_TgnFFxecV2fKC40LTv5jzpKbe4pTeb0ZZLmKYrXqvJt1Db7QqrySK70iyOWlbjmlTcnEOTmgKlm6PfE5zStuEp-EdApY_qG3i6j2h1y8PWiGWuHtbEWlupcZ5G4L-qjYsQ/s1600/67548_459261345856_627655856_6034073_3203163_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOVIjO_6Ddb_TgnFFxecV2fKC40LTv5jzpKbe4pTeb0ZZLmKYrXqvJt1Db7QqrySK70iyOWlbjmlTcnEOTmgKlm6PfE5zStuEp-EdApY_qG3i6j2h1y8PWiGWuHtbEWlupcZ5G4L-qjYsQ/s320/67548_459261345856_627655856_6034073_3203163_n.jpg" width="234" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Borthday Boy. Happy <b>27th</b> birthday Jips!</td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">September 25, 2010. Nakatanggap ang Yow pati na rin si <a href="http://greta-licious.blogspot.com/">Greta</a> at <a href="http://2ngawzki.blogspot.com/">Ungaz</a> ng group message sa Facebook mula sa isang di kalakihang nilalang ---- si <a href="http://wickedmouth.com/">Idol Glentot</a>. May borthday partey daw na magaganap at siya ay nangiinvite. Messenger lang pala siya at tagakalat ng balita dahil ang celebrant pala ay si <a href="http://iamalivingsaint.blogspot.com/">Manong Jipoy</a>. Nagulantang ang mundo namin sa electronic invitation na aming natanggap. Kaming tatlo ay nagtalo-talo kung Tuloy o Tigil ba para sa birthday partey at instant eyeball. Nagustuhan ng Yow ang idea na makikita ko na ang ilan sa mga idol kong blogger pero nagdalawang-isip ako ng matindi dahil baka madaming blogger ang andun at umatake ang shyness syndrome ko. Lumipas ang mga araw at palapit na ang araw ng partey. Wala pa ding desisyon. Walang preparation. October 20, 2010, 3 days left at gamit ang impulsive decision-making sabay-sabay kaming tatlo sumigaw ng TULOY! GO!</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br />
</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><b>DURING:</b></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">October 23, 2010. Ang aga namin gumising para makagayak at makabyahe na. Nakitulog na ko sa crib nila Greta at Ungaz para magkakasama na kami at para cute. All set. Sumakay na kami sa tricycle at nagpahatid sa Cakeland. Dadayo na lang din kami, nagbitbit na kami ng regalo para naman matuwa ang Jepoyly. Dala-dala namin ang best-seller ng Cakeland at ang mga produkto ng Nueva Ecija tulad ng palay, upo, mais, bibe, dagang bukid at isang kalabaw. All set ulit. Sumakay na kami ng trike upang habulin ang flight namin sa Five Star Airlines. Matapos ang ilang oras na byahe, nakatungtong na nga ng kamaynilaan ang mga Novo Ecijano. Labis ang tuwa namin sa kay tatayog na mga gusali pati na rin sa glubo na naroroon sa harap ng MUWA. Ang aga namin nakarating na isang matinding katunayan na kami ay heksayted. Nasa meeting place na kami pero hindi namin maitext ang mga taong imimeet dahil kinakain kami ng hiya. TRIVIA: First time namin makikipagmeet sa mga taong hindi namin kilala <s>at mukhang kukuha ng buhay namin na bigay ni Bro</s> kaya hindi namin alam kung paano ang gagawin. Hindi ko na babanggitin na late ang mga kumag ng 2 Hours kasi nakakahiya naman di ba? Kaya di ko na babanggitin na LATE sila. </span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br />
</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">1:00 PM. Kasabay ng gutom na aming tinatamasa, natanaw na namin ang parating na Papa Bear at Baby Bear mula sa aming kinakapwestuhan. Natense ang Yow at pinagpawisan ng malamig. Naghanda na ang Greta at Ungaz ng kanilang best smile samantalang isinoot ko na ang aking killer smile bilang paghahanda. Tumitingkayad pa si Glentot at tinatanaw kami samantalang si Jepoy ay effortless kaming nakita.</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br />
</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">FIRST IMPRESSION: Masayahin dahil sa sagad hanggang batok na ngiti ng dalawa. Pag nakita niyo sila, parang nabuhay na profile picture nila sa Facebook. Ganun na ganun lang din. Haha. 6 footer si Glentot sa personal, si Jepoy sobrang slim. Pwedeng model ng Slenda at pumalit kay Valerie. *nabasag ang monitor ng laptop, nabunggo ng humabang ilong*</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br />
</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Kumain kami ng mga 30 minutes at nagkwentuhan ng 3 oras sa loob ng restaurant. Masuka-sukang busog ang naranasan ko sa sobrang sarap ng pagkakaluto ng mga dala naming produkto galing probinsya. Dumating din si <a href="http://inusentepapalaako.blogspot.com/">Kikilabotz</a> sa kalagitnaan ng kwentuhan at kainan. Isang pagsubok na tawagin sa tunay na pangalang Marvin si Kikilabotz. Magpapalit ka na ng pangalan at nasanay na kaming Kikilabotz ang tawag sayo. Right after, nagstroll kami sa mall for 30 minutes at hindi ko kinaya ang sumusunod na eksena. Nag-aaya si Jepoy magdessert mula sa isang matinding kainan 30 minutes ago lamang. Talaga naman! Inaalagaan ang slim and slender figure. Shetness. Pero nasarapan din naman kami sa inorder ng bawat isa.</span></span><br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiR2qm5MVpXuXHS98JxLQLpxpD1za0yZRowSNS7X1kLQdPM6dYq7TqB0o7P8XzsYR_kU9lOf9h5wetnseDwFXO88W8bK5e2kUtFleE8LUC26b0HUrJ8bYVruV1F84iE32c-wNrMBYhSHE2/s1600/group.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiR2qm5MVpXuXHS98JxLQLpxpD1za0yZRowSNS7X1kLQdPM6dYq7TqB0o7P8XzsYR_kU9lOf9h5wetnseDwFXO88W8bK5e2kUtFleE8LUC26b0HUrJ8bYVruV1F84iE32c-wNrMBYhSHE2/s640/group.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Party Pipol. TAAS: [The Probinsyanos] Greta, Yow and Ungaz.. BABA: [Manela Boys] Kiki, Jips, Glentot.</td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Makatanggal litid na halakhakan. Walang humpay na kwentuhan. Parang walang bukas na bonding. At unforgettable na pagkikita at pagkikilala. First time namin nagkita-kita pero parang close close na. Ang cool kasama ni Jepoy, Glentot at Kikilabotz. I never thought blogging would give me new friends, not just online but in real life too. </span></span><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2HAObh2NBH6jWr6gxtrvS_0g7SoA-7me37xsstxhQSqLvYQL4Yg0rdRjlvKos20t47eLWB0fL0SWmU9DQKzV4BLCa3snYqTdGX3HzXXNVQLhPth5ESMX799Y_qO2Y8TaeOZ57gO3qK7oI/s1600/jeps3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2HAObh2NBH6jWr6gxtrvS_0g7SoA-7me37xsstxhQSqLvYQL4Yg0rdRjlvKos20t47eLWB0fL0SWmU9DQKzV4BLCa3snYqTdGX3HzXXNVQLhPth5ESMX799Y_qO2Y8TaeOZ57gO3qK7oI/s400/jeps3.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Parang nagdebut lang. May picture bawat bisita.</td></tr>
</tbody></table><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"> </span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><b>AFTER:</b></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Bukod sa dighay all the way hanggang makauwi, di kami maka-get-over sa bonding na aming naranasan. Sa sobrang saya at galak na nanunuot sa aming mga puso, tulog na tulog kaming nakahilata sa likod ng Five Star Airlines pauwi. Pagmulat ng aming mga mata, nasa lupain na ulit kami ng mga tricycle at parang nanaginip lang habang nakasakay sa bus. Maraming salamat Jepong, Glentong at Kikilabong sa bonding. It was nice meeting you all. From the bottom of our hypothalamus, TINKYUBIREMATS!!! Sana may part 2. Pak na pak kayo!</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br />
</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">*Di na me naglagay ng madaming picture dahil... nakakatamad ayusin. :) Check it out sa FB ko kung friend kita. Kung hindi, wala tayo magagawa diyan. </span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCpzm5b_AB52gX1CYDYsy0rfAUeLqmuy0pr-42mShva5-_mUKzSkP5_l0qDUhvXStcRDsD-m4QyttNTu5npRW6f24jRDAlQ1EbO6-gMCielXlXPpfCj_pitEYq-4o7eYnd2YTzee8CdiDF/s1600/Untitled-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCpzm5b_AB52gX1CYDYsy0rfAUeLqmuy0pr-42mShva5-_mUKzSkP5_l0qDUhvXStcRDsD-m4QyttNTu5npRW6f24jRDAlQ1EbO6-gMCielXlXPpfCj_pitEYq-4o7eYnd2YTzee8CdiDF/s1600/Untitled-1.jpg" /></a></div>Unknownnoreply@blogger.com27