Eksena sa Twitter

Kamakailan lang ay isang promdi girl mula sa Samar, bitbit ang kanyang bayong at tatlong bunga ng upo ang lumuwas ng Manela at katuwang kong naghanap ng trabaho na nakakapilipit dila --- si Gretalyn. Kung hindi niyo po naitatanong, si Gretalyn ay isang matalik na kaibigan. Matalik plus kaibigan = walang kadugyutang issue. Nasubaybayan na namin ang buhay ng bawat isa mula sa kainosentehan ng pagiging high school hanggang sa pagtanda nung college. Hanggang paghahanap ng trabaho, magkasama kami ng hindi nagkakaumayan. Medyo din pala, slight lang. Madalas kaming natutukso sa isa't-isa, pero para sa amin, malinaw ang katotohanan na [DUGYOT, KARIMARIMARIM at KASUKA-SUKA (repeat 3x)] ang idea na yun.


Hanggang sa mag-kagulatan na lang at nagkagulantangan...

Oh, loko ka! Bida ka ngayon Manong Michael at
ang iyong pag-evolve.

Nagbukas ako ng Tweetdeck upang simulan na ang pakikipagkulitan sa mga kapwa ko bloggers sa Twitter world. Nagsimula ang lahat sa pagpansin ko sa pagpapalit mukha o default picture at pag-evolve ni @______Michael (of http://mareklamongbata.blogspot.com) mula sa isang saging na nakasmile na naging pokemon na blue at ngayon ay full grown molested human being na siya. Nakisali din sa usapan si @IncredibleJepoy (of http://iamalivingsaint.blogspot.com) tungkol sa hindi mabasang memory card. Maya-maya, humirit si Michael ng isang tweet na hindi ko maintindihan.

@angYOW @gretaliciousss naks naman ... :D

I was like.. WHUT?! Anong binabanat ni Manong. Abay out of nowhere, wala naman sa usapan bigla na lang hihirit ng ganun. Kaya tinanong ko kung saan ba niya reply ang naks naman at nagulatantang ako sa sagot niya:

@angYOW Sa iloveyou mo kay @gretaliciousss,, hindot talaga you ... :D

Ay. Eh naloloko na si Kuyang, anu kayang I love You kako yun? Sabog to, nakasinghot ng alipunga for sure. Kaya walang kaabog-abog, nagreply agad ako ng "@______Michael Anong I love you? Dugyot! San bang gawi yan? Haha." Medyo kinakabahan na ako dahil wala akong alam sa nangyayari at bakit may eksenang ganun. Dahil ayaw patalo ni Manong Michael, nagreply siya ng:

Yun lang. May ebidensyang link ang walang hiya, mukhang totoo nga. Agad kong pinuntahan ang link at bumulagta sa nakita kong nakasulat:

@gretaliciousss hello. i love you ... :P (from angYOW, July 18) 

This can't be happening! Paano na ang buhay at career ko?! Mauudlot pa ata ang pagpasok ko sa bahay ni Kuya at sa labas pa lang may intriga na. Bigla ko na lang naisip na may gumamit ng twitter account ko, kasabay nun ay isang ala-ala ang namutawi.


<<< REWIND..



Ayon nga sa kwento ko, naghanap kami ng trabaho ni Gretalyn at napadpad sa gawi ng Makati. Matapos ang interview sa isang recruitment agency at pagkakuha ng endorsement sa ilang kumpanya, nilibot namin ang Glorietta malls pati na rin ang Greenbelt. Hindi na ako nag-adjust dahil mas malaki pa ang banyo namin sa mall na yun na katumbas lang ng garahe namin sa probinsya na bilaran lang ng palay. Juk!


Maya-maya ay nagawi kami sa Power Mac center ng Greenbelt. Yaman din lamang at pinagpapawisan na kami, pumasok kami sa loob para magpalamig at makidutdot sa tat screen. Walang ganung tao kaya pagkakataon na para makidutdot, pumwesto kami ni Gretalyn at nag-tig-isa ng iPad na connected sa internet. Dahil sugapa kami sa Facebook at Twitter na parang hindi nakakapag-check ng account sa bahay, naki-check na din kami dun. Nag-FB si Greta at nag-Twitter ako.


Pindot sa icon ng Twitter tapos nag-log in. Nagbasa ng mga tweets at nakitweet na din ng minsan. Papaalis na kami at kailangan ko ng i-log out ng bigla akong nagpanic.... hindi ko makita ang Log Out button! Pindot here, pindot there, pindot everywhere ang nangyari pero wala ako makita. Tinulungan ako ni Greta at dalawa na kaming nag-search and rescue operation. Wala talaga ang walang hiyang Log Out button. Nag-exit ako sa twitter at bumalik ngunit nakalog-in pa din me. Umaygad! Pano na ba nangyari? Sinubukan kong patayin at buksan, pagbalik ko it's all there pa rin. Inangat ko ang iPad at humanap ng pindutan sa likod na parang ungas, wala itong nagawa! (I know naman, gusto ko lang magmukhang tanga.) Nakakahiya din naman magtanong sa nagbabantay, baka sabihan akong tanga at di ko mapigil eh bigla ko siya pukpukin ng iPad, kaya para safe hindi na ako nagtanong.


Desperado na ako at kailangan na namin umalis kaya naisip ko na bilin na lang ang iPad. May dala naman akong cash. Lapit ako sa babae at tinanong ang presyo then poof! Game! Masaya akong lumabas ng Power Mac bitbit lahat. Sus, parang 23,000+ lang? Eh di masaya akong nag-walk out bitbit ang bayong at mga upo ni Greta at hinayaan ang hayop na Twitter account. Sa kanila na! Nagdasal na lang ako na walang gumamit at mukhang unanswered prayer me.


> PLAY..


Oh eh di back to reality at yun na nga, ang twitter account ko ay hindi na-HACK, ito ay na-USE. At nililinaw ko lang na si Yow at si Gretalyn ay mag-bessy. Wag kang dugyot! Para ka na ring nandura. At dahil nai-announce ko naman na din ang nangyaring kainosentehan (I'm not tanga, I just don't know how to use et. Nagpapaliwanag?) punta na sa Power Mac Greenbelt, makidutdot sa white na iPad at gamitin ang twitter ko. Mga user! May galit? O kung mabait ka po naman po talaga po, paki-log out naman po. Please po? Hihi.


Kaya madlang pipol, sa 1M followers ko at sa lahat ng ka-tweet ko, pag may nangungutang, uma-aylabya, nag-aaya ng kembang at nagpapaload sa inyo sa Twitter gamit ang account ko, paki-sigurado na lang at tanungin ang aking pangalan. Pag tumirada ng Procorpio, paki-mura na lang basta wag kalimutan ang po at opo. Pasensya na, inosente lang. Hihihi. Salamat. Pak!