Yan ang nasabi ko habang nakaupo sa sasakyan at ngumunguya ng chichacorn galing sa Ilocos Norte. (Akala mo kung sinong sikat na blogger eh no? O well, namiss naman siguro ako ng 3 kong mambabasa. Pang-4 ako. Ooohh... Famous!) Nagbusy-busyhan ako kuno sa aking buhay sa nakalipas na buwan at nagpromise, as in nagswear, na gagamitin itong dahilan kaya di ako nakakapagblog.
Eto na nga. "Busy ako, di ako makapagblog."
Totoo nga kase. Hayaan nyo akong mag-reason out sa inyong tatlo lahat na aking mambabasa.
Nakihitch ako sa isang bus ng 5-star noong April 11, 2010. Papunta pa lang Maynila ang bus, sakay-sakay ang kulto ni Mang Narsing, para mag-affiliation sa pook-bulaluhan at sa tagisang utak center. Nakihitch na lang din naman ako, nakisali na din ako. Napalayo ako sa piling ng aking mahal na laptop kaya di ako makapagpost ng bagong entry. Bukod dun, busy ang buhay Maynila ng mga tubong nayon. Kailangang mag-aral, maglibot, magkwentuhan, maglibot, magbonding, maglibot, gumawa ng requirements at maglibot. See? I'm effin' busy. Ni hindi ko na maalagaan ang sarili ko sa sobrang subsob sa buhay nursing. Walang time for fun and pleasure. Wala talaga. As in!
Eto pa. Pauwi na ang Ate ko galing abrowd, isang nurse abrowder. Planado ang uwi niya at talagang may listahan pa ng lilibutin na mga lugar siyang pinadala sa amin. Dala pa niya ang bagong cellphone ko na handog ni Ermats at Erpats. Dumagdag pa sa pressure na ang aking Ate ay pinagpala ni Bro para maging galante, e di naloko na. Nakaramdam kami ng mahitik-hitik na excitement sa kanyang pagdating. Kaya ayun, naexcite na lang ako, hindi na ako nagblog. Kasarap maexcite, in fairness.
Huling alibi ko na ito. Hindi na kailangan ng kung anu-ano pang explanation. Wala ng sabi-sabi. Wala ng dahilan. Pwede na tong direkta sa punto. Yung tipong wala ng paligoy ligoy pa. Kapag sinabi ko palang, gets nyo na. "Tinatamad ako. :D"
Sa nangyaring mga kaganapan sa buhay ko, madami akong nasayang na oras sa piling ng aking blog. Kung sana nagpost ako, baka lima na kaming bumabasa nito ngayon. Sayang! Kaya patawad na aking fans at sorry blog. Naging pabaya akong blogger. :( Ang pangit tuloy ng Talaan (sa gilid) mo, walang para kay May. Sinubukan kong humabol pero nadapa ako. Kaya sorry na oh? Ang dami ko ng ideas na naisip na nawala na din sa drafts sa aking bright mind. Magiisip na lang ulit ako ng bago por ol opyu. Subaybayan nyo ang aking pagbabalik. Maexcite ka. Show me some excited face. C'mon. Aylabet.
P.S.
Mga friends, oo, kapatid kita o matalik na kaibigan, pero pwede magparamdam. In fairness talaga, pwede naman. Try mo naman ifollow at magcomment. Followers, comments, suggestions and violent reactions are sooooo welcome. Please? Nagmamakaawa mode. Ne? Haha. Sige na kasi.
Bye. Pak!
No comments:
Post a Comment